>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی اثرات عصاره هیدرو الکلی برگ بادرنجبویه بر زخم معده ناشی از استیک اسید در موش صحرایی ماده  
   
نویسنده اشتری توان دشتی تکرخ ,رهنما مهدی ,نصیری سمنانی شهرزاد
منبع پلاسما و نشانگر هاي زيستي - 1393 - دوره : 7 - شماره : 3 - صفحه:55 -66
چکیده    زمینه و هدف: زخم معده که اغلب از شایع ترین بیماری های گوارشی می باشد، شامل ضایعات مخاطی و زیر مخاطی خوش خیم در دیواره معده است. عوارض جانبی استفاده ازگیاهان دارویی نسبت به داروهای شیمیایی کمتر بوده و برعکس داروهای شیمیایی که ممکن است با ترکیبات دیگر بدن تداخل کرده و یا سمی را در بدن تولید کنند، اغلب اثرات تداخلی ندارند. گیاه بادرنجبویه اثر آرام بخشی و آنتی اکسیدانی دارد و هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره هیدرو الکلی برگ بادرنجبویه بر زخم معده ناشی از اسید استیک در موش صحرایی ماده است.روش کار: در این مطالعه تجربی پس از تهیه عصاره هیدروالکلی برگ های گیاه بادرنجبویه، 60 سر موش صحرایی ماده به وزن تقریبی250-200 گرم به طور تصادفی به 4 گروه 15 تایی کنترل، شم(دریافت کننده نرمال سالین)، تجربی1(عصاره ی بادرنجبویه با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش) و تجربی2(عصاره ی بادرنجبویه با دوز400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش) تقسیم شدند. موش های مبتلا به زخم معده با اسیداستیک به مدت 14روز با عصاره تیمار گردیدند. نمونه معده در روز چهارم، هفتم، دهم و چهاردهم خارج و بعد از اندازه گیری ابعاد زخم و تثبیت با فرمالین 10%، مراحل پاساژ، برش بافتی و رنگ آمیزی انجام و در نهایت تعداد نوتروفیل، ماکروفاژ و فیبروبلاست شمارش گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره بادرنجبویه باعث افزایش معنی دار درصد بهبود زخم در گروه تجربی1 و تجربی2 نسبت به گروه های کنترل و شم شده است. در گروه تجربی 2 ترمیم زخم نسبت به گروه تجربی1 دارای افزایش معنی دار بیشتری بود. فاکتورهای التهابی و فیبروبلاست ها روز چهارم در گروه تجربی 1 افزایش معنی داری و روز های بعد کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد و گروه تجربی2 از روز چهارم کاهش معنی دار نشان داد.نتیجه گیری: بادرنجبویه قابلیت ترمیمی بالایی در ترمیم زخم معده ناشی از اسید استیک دارد
کلیدواژه زخم معده ,عصاره برگ بادرنجبویه ,شاخص های خونی
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved