بررسی اثر دوره های گرسنگی و رشد جبرانی بر کیفیت لاشه بچه ماهی کپور

زمینه و هدف: معمولاً گونه‌های مختلف ماهیان درطول زندگی با پدیده گرسنگی به طور طبیعی مواجه می‌شوند، چنین حالتی معمولاً درفصل زمستان، هنگام مهاجرت‌های طولانی به منظور تخم‌ریزی و یا زمانی که غذا در محیط زندگی، به دلایل مختلفی کاهش پیدا می‌کند اتفاق می‌افتد و باعث کاهش شدید ذخایر انرژی بدن ماهی می شود. روش کار: این آزمایش در 5 تیمار و 3 تکرار شامل: تیمار شاهد: پنج هفته غذادهی کامل در طول دوره، تیمار 1: یک هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار 2: دو هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار 3: سه هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار 4: چهار هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، انجام پذیرفت. میزان اکسیژن محلول برابر ppm 6-5/5، دما برابر 28-24 درجه سانتی گراد و phدر طول دوره آزمایش برابر 8-5/7 اندازه گیری گردید .بچه ماهیان کپور در طول دوره آزمایش و در تیمار شاهد و در زمان غذادهی تیمارهای دیگر با غذای تجاری (شامل: رطوبت 7/8 %، خاکستر 2/ 11%، پروتیین 32 % و چربی 5/10 % ) تغذیه شدند. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده از آنالیز لاشه بچه ماهیان کپور مشخص گردید در میزان درصد پروتیین، چربی، فیبر و خاکستر لاشه اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0 p < ). به طوری که با افزایش طول دوره گرسنگی میزان چربی، پروتیین و فیبر کاهش و میزان خاکستر لاشه افزایش یافت. نتایج بررسی نشان داد که افزایش دوره گرسنگی باعث کاهش کیفیت لاشه و درصد بازماندگی بچه ماهیان کپور می گردد.