اثر عصاره گل بهار نارنج (Citrus aurantium ) گونه جنوب و سیستم آلفا 2 آدرنرژیکی بر افسردگی در موش کوچک آزمایشگاهی نر با استفاده از آزمون شنای اجباری

زمینه و هدف: افسردگی از مهم ترین اختلالات روانپزشکی با شیوع 13 تا 20% در طول عمر است که منجر به عوارض قابل توجهی برای قشر فعال جامعه می گردد. کاهش مزمن غلظت نور اپی نفرین از آمین های مغزی در سیناپس های عصبی منجر به بروز علایم افسردگی می شود. در طب سنتی گل بهار نارنج به عنوان دارویی رایج به منظور کاهش اختلالات سیستم عصبی مرکزی و به عنوان ضد افسردگی استفاده می شود. در این تحقیق اثر عصاره گل بهار نارنج با غلظت 100 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن، آگونیست و آنتاگونیست سیستم 2 ? آدرنرژیکی در افسردگی مورد بررسی قرار گرفته اند.روش کار: همه آزمایش ها روی موش سفید آزمایشگاهی نژاد balb / c نر با وزن تقریبی 25 - 20 گرم به کمک آزمون شنای اجباری انجام شد. اثر عصاره ی آبی الکلی گل بهار نارنج و داروهای کلونیدین و یوهمبین به تنهایی و همزمان با مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها: نتایج به دست آمده موید اثر ضد افسردگی کلونیدین، یوهمبین و عصاره بهار نارنج بوده و تجویز خوراکی داروهای مذکور به طور معنی داری زمان بی حرکتی را در آزمون شنای اجباری کاهش داد. مدت زمان بی حرکتی و اثر ضد افسردگی ناشی از تجویز کلونیدین بیش از یوهمبین بود.نتیجه گیری: احتمالاً این تاثیر ناشی از تغییر درمیزان آزاد سازی نور اپی نفرین در سیستم عصبی مرکزی می باشد. واژه های کلیدی: افسردگی، بهار نارنج، آزمون شنای اجباری، کلونیدین، یوهمبین.