بررسی اثرات دیابت مادری بر تغییر حجم و ساختار سلولی هیپوتالاموس در نوزادان یک روزه موش صحرایی

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین عارضه در حاملگی است و ماکروزومی شایع ترین پیامد در نسل مادران دیابتی است و برای نوزادان با وزن تولد بیش از 4000گرم به کار برده می شود. انسولین یک تنظیم کننده قوی توسعه اعصاب مرکزی بوده و پیشنهاد شده که در رشد و تمایز ساختارهای هیپوتالاموسی درگیر در تنظیم وزن بدن و متابولیسم موثر می باشد. نسل هیپرانسولینی مادران با قدرت تحمل کم گلوکز در طول حاملگی (دیابت حاملگی)، با افزایش خطر چاقی در طول زندگی مواجه خواهند بود. روش کار: تعداد 30 راس موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار با وزن متوسط 300 گرم در دوگروه کنترل و تجربی استفاده شد. در گروه تجربی، دیابت در رت ها با به کاربردن استرپتوزوتوسین در روز هفتم بارداری القا گردید . پس از تولد و تشریح نوزاد، مغز نوزاد در فرمالین 10% نمکی فیکس و پس از مراحل پاساژ بافتی، برش گیری، رنگ آمیزی و عکسبرداری با روش دایسکتور حجم هیپوتالاموس در نوزادان مادران دیابتی اندازه گیری و با نوزادان شاهد مقایسه شد. یافته ها: حجم هیپوتالاموس گروه دیابتی نسبت به شاهد کاهش یافته و p-value معنادار است (001/0 > p). هم چنین تغییرات ساختاری مشخصی در نورون های هیپوتالاموس نوزادان حاصل از مادران دیابتی مشاهده شد.نتیجه گیری: کاهش حجم هیپوتالاموس در گروه دیابتی، احتمالاً به علت دژنراسیون نورون ها در هیپوتالاموس است.واژه های کلیدی: هیپوتالاموس، ماکروزومی، دیابت حاملگی.