بررسی اثر کانابینویید استنشاقی بر اخذ آب و غذا در رت های صحرایی نر ویستار تحت استرس

مقدمه و هدف: حشیش به عنوان کانابینویید اگزوژن شناخته شده است. از طرفی استرس هم با اثرات نامطلوب، رفتارهایی مثل خوردن و آشامیدن را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این بررسی اثرات حشیش استنشاقی و استرس بی حرکتی به صورت جداگانه و هم زمان در میزان نیاز آب و غذای بر روی رت های نر می باشد. روش کار: در این تحقیق 6 گروه مورد آزمایش قرار گرفتند که تمامی گروه ها (8 n=) روز قبل از آزمایش به مدت 24 ساعت از آب و غذا محروم شدند: یک گروه کنترل بدون استرس و استنشاق دود، یک گروه شاهد تحت استنشاق سیگار، یک گروه تجربی (دو بار در روز ،هر مرتبه 3/.گرم) در معرض استنشاق حشیش و یک گروه تجربی که دو بار در روز (هر مرتبه 30 دقیقه) تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند. دو گروه تجربی که به طور هم زمان استرس –سیگار و استرس- حشیش دریافت کردند. میزان آب و غذای تمامی گروه ها به مدت 8 روز متوالی در هر 24 ساعت اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آب و غذا در تمامی گروه های دریافت کننده حشیش اختلاف معنی داری با گروه کنترل دارد.نتیجه گیری: اخذ آب و غذا در تیمار استنشاق حشیش و استرس هر یک به تنهایی کاهش بیشتری نسبت به تیمار هم زمان حشیش و استرس نشان داده است و از آن جا که مطالعات قبلی نشان داده استرس بی حرکتی با کاهش سطح آناندامید (یک اندوکانابینویید)، اخذ غذا را کاهش می دهد، احتمالاً حشیش به عنوان یک کانابینویید اگزوژن این کمبود را جبران کرده و اخذآب و غذا را نسبت به گروه استرس اندکی افزایش می دهد.واژه های کلیدی: حشیش، استرس بی حرکتی، اخذ آب و غذا، رت.