نقش هیپرگلیسمی مادری بر تغییرات هیستوشیمیایی جفت در رت

زمینه و هدف: ترکیبات قندی در فرآیندهای مختلف تکوینی نقش مهمی را ایفا می کنند. جفت ارگان عروقی در رحم برای تغذیه جنین است که دیابت مادری ریسک عملکرد ناقص جفتی را افزایش می دهد. در این پژوهش حضور قندهای اسیدی درجفت رت دیابتی بررسی شد. روش کار: تعداد 30 راس رت باردار به 2 گروه دیابتی و کنترل تقسیم گردیده و در روزهای 12، 14، 16، 18و20 بارداری، نمونه برداری از جفت صورت گرفت، پس از پاساژ بافتی و رنگ آمیزی هیستوشیمیایی با تکنیک آلسین بلو (5/2، 1= ph) بررسی های بافت شناسی انجام و تغییرات شدت رنگ در گروه تجربی با شاهد مقایسه شد.یافته ها: قسمت مادری جفت (دسیدوا بازالیس) نسبت به ناحیه جنینی جفت (لابیرنت) در تمام دوره ها در دو گروه کنترل و دیابتی به آلسین بلو 5/2= ph پاسخ بیشتری نسبت به آلسین بلو 1=ph نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به الگوی انتشار زمانی - مکانی ترکیبات فوق، به نظر می رسد در همه مراحل تکوین جفت در دو گروه کنترل و دیابتی لایه دسیدوا بازالیس غلظت بیشتری از ترکیبات قندی اسیدی، کربوکسیله و سولفاته را نسبت به بقیه بخش ها دارا است و تغییراتی بین دو گروه تحت تاثیر بیماری دیابت حاصل نشد. این مشاهدات با عملکرد جفت در تبادلات مادری-جنینی گازها و متابولیت ها ارتباط دارد.واژه های کلیدی: قند اسیدی، آلسین بلو، دیابت، جفت.