>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی اثر عصاره برگ و ساقه پسته کوهی(بنه) Pistacia atlanticaدر روند التیام زخم آلوده به استاف و زخم حاصل از سوختگی درجه دو در موش صحرایی  
   
نویسنده شایانفرد مهدی ,مهرابیان صدیقه ,یزدیان محمدرضا ,محمدگنجی شهلا
منبع پلاسما و نشانگر هاي زيستي - 1391 - دوره : 5 - شماره : 3 - صفحه:49 -58
چکیده    زمینه و هدف: زخم های عفونی پوستی و زخم های حاصل از سوختگی از شیوع بالایی در جامعه برخوردار است و سرعت التیام این زخم ها در کاهش درد و رنج فرد بسیار موثر می باشد. هم چنین استفاده از داروهای گیاهی کم عارضه در درمان زخم ها، از نکات مهمی است که امروزه توجه اکثر مردم و محققین را جلب کرده است. از طرف دیگر شواهد حاکی از این می باشند که استفاده از درمان سنتی برگ و ساقه گیاه پسته وحشی (بنه) درمیان بومیان استان های لرستان و ایلام، در ترمیم زخم ها و سوختگی های پوستی بسیار رایج است. با توجه به این امر هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برگ و ساقه گیاه پسته وحشی (بنه) بر ترمیم زخم سوختگی درجه دو در موش بالغ می باشد. روش کار: در این تحقیق از 42 راس موش صحرایی هم سن، نر نژاد ویستار با وزن 20±250 گرم استفاده شد. ابتدا در 18 راس از این موش ها زخم آلوده به استاف اوریوس و در 18 راس دیگرسوختگی درجه دو و آلوده به سودوموناس آیروجینوز ایجاد گردید. هر گروه از موش ها به سه دسته شش تایی تقسیم و در هر گروه درمان با اوسرین 5درصد (گروه شاهد)، اوسرین و عصاره آبی، اوسرین و عصاره الکلی حاصل از برگ و ساقه پسته وحشی به مدت 24 روز و دو نوبت در شبانه روز (8 صبح و 8 شب) انجام گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که در شرایط in vivo درمان با تاثیر عصاره آبی بر روی زخم آلوده با استاف اوریوس بهتر از تاثیر عصاره الکلی بود (12 روز برای عصاره آبی و 15 روز برای عصاره الکلی) و درمان با عصاره آبی روی سوختگی درجه دو و آلوده با باکتری سودوموناس آیروجینوزا (17 روز) سریع تر از عصاره الکلی (20 روز) به طول انجامید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف موضعی عصاره آبی گیاه پسته وحشی، سبب تسریع بهبود زخم و خود سوختگی در موش صحرایی آزمایشگاهی در مدت زمان بسیار کوتاهی می شود.واژه های کلیدی: عصاره برگ و ساقه، پسته کوهی(بنه)، زخم، سوختگی درجه دو، موش صحرایی.
کلیدواژه عصاره برگ و ساقه ,پسته کوهی(بنه) ,زخم ,سوختگی درجه دو ,موش صحرایی
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم, ایران, پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved