اثرات سطوح مختلف پودر گوجه فرنگی بر شاخص های رشد، بقا و ذخیره کاروتنوئید در بافت پوست و عضله ماهی دالر نقره ای(Metynnis Hypsauchen)

زمینه و هدف: در این مطالعه اثر 5 جیره آزمایشی پودر گوجه فرنگی بر روی میزان رشد، بقا و ذخیره کاروتنوئید در ماهی دالر نقره ای(metynnis hypsauchen) مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: ماهیان با 5 تیمار غذایی مختلف و 3 تکرار در هر تیمار (15 واحد آزمایشی) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. 5 جیره آزمایشی که شامل جیره شاهد منفی فاقد هر گونه مواد رنگدانه ای، شاهد مثبت حاوی 20 میلی گرم در کیلوگرم آستاگزانتین مصنوعی و سه تیمار غذایی یک، دو و سه به ترتیب مقدار 15، 20 و 25 میلی گرم در کیلوگرم کاروتنوئید کل معادل با لیکوپن طبیعی موجود در پودر گوجه فرنگی بود. طول کل و وزن کل ماهیان برای بررسی وضعیت رشد ماهیان و به منظور اندازه گیری تجمع کاروتنوئیدها در پوست و عضله از روش اسپکتروفتومتری استفاده شد.یافته ها: افزایش وزن تیمارهای آزمایشی در مقاطع مختلف آزمایشی و به ویژه در کل دورۀ آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد منفی و شاهد مثبت کمتر بود. هم چنین میزان کاروتنوئید در بافت های پوست و عضله ماهی دالر نقره ای در تمام تیمارها بیشتر از تیمار شاهد منفی مشاهده شد. در تیمارهای آزمایشی با افزایش میزان غلظت کاروتنوئید طبیعی در جیره های غذایی میزان کاروتنوئید پوست و عضله افزایش یافت(p<0/05).نتیجه گیری: عملکرد پایین در بین شاخص های مختلف رشد در تیمارهای آزمایشی، نشان دهنده وجود عوامل محدود کننده رشد، میزان فیبر بالا و چربی خام پایین در پودر گوجه فرنگی موجود در تیمارهای آزمایشی می باشد. کاهش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار دارای آستاگزانتین و افزایش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار فاقد رنگدانه در پودرگوجه فرنگی نشان دهنده جذب و متابولیسم ناکافی و ناکارآمد کاروتنوئیدهای پودرگوجه فرنگی در ماهی می باشد.