اثر سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی(Holothuria Scabra) در مرحله جوانی

زمینه و هدف: خیار دریایی اسکبرا(holothuria scabre) به دلیل برخورداری از ویژگی هایی مانند مقاومت بالا در مقابل تغییرات دما، شوری و اکسیژن در شرایط پرورش و هم چنین کاربرد در صنایع غذایی و دارویی، به عنوان یک گونه ارزشمند و تجاری محسوب می شود. این مطالعه با هدف تعیین سطح مطلوب پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی جوان اسکبرا به منظور معرفی خیارهای دریایی مقاوم، به مزارع پرورشی و احیاء ذخایر آن در دریا انجام شد.روش کار: پس از انتقال خیارهای دریایی به یک مخزن 5000 لیتری در محل آزمایش، به منظور سازگاری با محیط، به مدت دو هفته تغذیه با خوراک آغازین میگو انجام گردید. پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب شامل اکسیژن محلول، دما، شوری و ph روزانه در دو نوبت صبح و بعد از ظهر اندازه گیری و ثبت شد. جیره های آزمایشی در قالب چهار تیمار حاوی 10، 15، 20 و 25 درصد پروتئین در سه تکرار طراحی شد. تعداد 144 قطعه خیار دریایی با میانگین وزن اولیه 0/48±6 گرم به طور کاملاً تصادفی در 12 تانک با حجم 300 لیتر توزیع و روزانه سه بار(7، 12 و 18) در حد سیری تغذیه گردیدند.یافته ها: نتایج به دست آمده موید این امر است که با افزایش پروتئین در تیمار 4(25 درصد)، درصد افزایش وزن(bwi)، راندمان ضریب غذایی(fer)، کارایی پروتئین(per) و درصد بازماندگی(sr) بهبود یافته و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار را نشان می دهد(0/05>p). کم ترین میزان افزایش وزن، راندمان ضریب غذایی، کارایی پروتئین و درصد بقاء در تیمار حاوی 10 درصد پروتئین مشاهده شد. هم چنین افزایش میزان پروتئین خام و چربی عضله در تیمارهای 15، 20 و 25 درصد مشاهده و به عبارتی با کاهش رطوبت، مواد مغذی در عضلات بهبود یافتند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از جیره ی حاوی 25 درصد پروتئین جهت رشد و بقای بهتر خیارهای دریایی جوان مناسب می باشد.