تاثیر نسبت‌های مختلف کربن به نیتروژن بر پارامتر‌های کیفی آب و عملکرد رشد بچه ماهیان کپور معمولی (cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک

مطالعه ای به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف مکمل کربن آلی روی شکل گیری بیوفلاک، وضعیت نیتروژن غیرآلی و فسفات، مصرف غذایی و عملکرد رشد کپور معمولی (cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک به مدت 42 روز انجام شد. پس از دوره سازگاری، تعداد 180 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی (10/0 ± 78/5 گرم) در مخزن پلاستیکی با حجم آبگیری 40 لیتر ذخیره سازی شدند. تعیین نسبت های مختلف کربن به نیتروژن در تیمار a (c/n15) و تیمار b (c/n20) براساس مقدار کربن به نیتروژن غذا و مقدار کربن آرد گندم محاسبه شد، که به طور روزانه برای تیمارهای آزمایشی استفاده شد. به تیمار شاهد (c/n10) مکمل آرد گندم اضافه نشد. افزایش نسبت کربن به نیتروژن، موجب افزایش در پارامتر های کیفی آب مانند کدورت، مواد جامد معلق آب (tss)، مواد محلول آب (tds)، تقاضای اکسیژن بیوشیمیایی (bod)، قلیائیت و غلظت نیترات شد. اما غلظت نیتروژن آمونیاکی کل (tan) و فسفات با افزایش نسبت کربن به نیتروژن طی دوره آزمایش، کاهش نشان داد (05/0>p). مقدار تبادل آب در تیمارهای بیوفلاک 50 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داشت. بررسی عملکرد رشد بچه ماهیان در تیمارهای مختلف نشان داد که بچه ماهیان تیمار a دارای میانگین وزن نهایی، نرخ رشد ویژه و نرخ عملکرد پروتئینی بالاتر و ضریب تبدیل غذایی پایین تری نسبت به دو تیمار b و شاهد بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که نسبت کربن به نیتروژن 15 به 1 تاثیر مثبتی در پارامترهای کیفی آب، بهبود مصرف غذایی و عملکرد رشد کپور معمولی در سیستم بیوفلاک دارد و مقدار مصرف آب را در سیستم کاهش می دهد.