اثر جیره‌های حاوی سین بیوتیک (ترکیب پرو بیوتیک پروتکسین و پری‏بیوتیک مانان الیگوساکارید) بر عملکرد رشد، بقا و ترکیب لاشه میگوی جوان پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei)

یک آزمایش تغذیه ای به‏منظور بررسی اثر متقابل پروبیوتیک پروتکسین و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر روی شاخص‏های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه میگوی پاسفید غربی (litopenaeus vannamei) بر روی 420 عدد میگو با میانگین وزنی 03/0± 53/5 گرم و با تراکم 20 عدد در مخازن 500 لیتری به‏مدت 2 ماه انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره شاهد بدون افزودنی، جیره 1 حاوی 5/0 گرم پروتکسین + 5/1 گرم مانان الیگو ساکارید در هر کیلوگرم غذای، جیره 2 حاوی 1 گرم پروتکسین + 5/1 گرم پری بیوتیک مانان الیگو ساکارید، جیره 3 حاوی 3 گرم پروتکسین + 5/1 گرم پری بیوتیک مانان الیگو ساکارید، جیره 4 حاوی 5/0 گرم پروتکسین + 3 گرم پری بیوتیک مانان الیگو ساکارید، جیره 5 حاوی 1 گرم پروتکسین + 3 گرم پری بیوتیک مانان الیگو ساکارید و جیره 6 حاوی 3 گرم پروتکسین + 3 گرم پری بیوتیک مانان الیگو ساکارید در هرکیلوگرم غذا تهیه شدند. در انتهای تحقیق پارامترهای رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن سین بیوتیک (پروبیوتیک پروتکسین و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید) به جیره به‏طور معنی‏داری باعث افزایش رشد، بهبود ضریب تبدیل غذا، افزایش بازماندگی و بهبود ترکیبات لاشه شد (05/0p < ). همچنین نتایج حاکی از اثر متقابل معنی دار بین پروبیوتیک پروتکسین و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید جیره بر شاخص‏های رشد و ترکیب بدن بود (01/0p < ). بهترین نتیجه از افزودن 1 گرم پروتکسین + 3 گرم مانان الیگوساکارید در هر کیلوگرم غذای بود که می‌تواند عملکرد رشدو ترکیب شیمیایی لاشه را در میگوی پاسفید غربی بهبود بخشد.