اثر استرس های حاد بر تغییرات کورتیزول، آنتی پروتیاز و پارامترهای خونی ماهیان طلایی (Carassius Auratus)

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر استرس های حاد متوالی بر روی وضعیت فیزیولوژیک و پاسخ های ایمنی غیر اختصاصی ماهی طلایی carassius auratus انجام شد. استرس حاد به کار گرفته شده در این آزمایش شامل 3 دقیقه تعقیب ماهیان و به دنبال آن 2 دقیقه در معرض هوا گذاشتن آن ها بود که این عمل بصورت 3 مرحله در طول مدت یک روز به اجرا در آمد. علاوه بر این یک گروه از ماهیان به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد که هیچ گونه استرسی روی آن ها اعمال نشد. نمونه های خون از ماهیان استرس دیده و شاهد برای ارزیابی پاسخ های فیزیولوژیک و ایمنولوژیک در فواصل زمانی 12، 48 و 120 ساعت پس از آخرین استرس جمع آوری گردید. سطوح کورتیزول و گلوکز پلاسما در ماهیان استرس دیده به صورت معنی داری نسبت به ماهیان کنترل تا 48 ساعت پس از استرس بالاتر بود که نشان دهنده تاثیر زمان استرس بر روی کورتیزول بود. پارامترهای هماتولوژیک و پروتیین کل پلاسما یا آلبومین و گلوبولین تفاوت معنی داری در بین دو تیمار و در زمان های مختلف نمونه برداری نداشت. فعالیت لایزوزیم پلاسما در ماهیانی که در معرض 3 بار استرس قرار گرفته بودند به میزان قابل توجهی در 12 و 48 ساعت پس از استرس افزایش یافت و بالاتر از میزان آن در ماهیان گروه کنترل بود. از سوی دیگر فعالیت آنتی پروتیازهای پلاسما در بین دو گروه و زمان های مختلف نمونه برداری اختلاف معنی داری نداشت. این مطالعه نشان داد که استرس حاد ممتد می تواند سبب ایجاد استرس طولانی مدت در ماهیان طلایی شود و این گونه توانایی ایجاد تطابق با استرس حاد را ندارد.