بررسی میزان عنصر سرب در بافت های ماهی کپور پرورشی (Cyprinus Carpio)، رسوب و آب برخی استخرهای پرورش ماهیان گرم آبی استان خوزستان

در این پژوهش، غلظت فلز سرب (pb) در بافت های عضله، کبد و آبشش ماهی کپور پرورشی (cyprinus carpio)، رسوب و آب استخرهای پرورشی در مسیر رودخانه کارون در سه منطقه، شمال (شوشتر)، مرکز (اهواز) و جنوب (خرمشهر) در استان خوزستان در پاییز سال 1389 مطالعه شد. در هر منطقه، سه استخر انتخاب و در هر استخر 5 ماهی و جمعاً 45 نمونه در اندازه بازاری صید و اندازه گیری شد. همچنین، در همان زمان تعداد سه نمونه جفتی رسوب وآب از هر منطقه برداشت گردید. ابتدا ویژگی های زیست سنجی ماهی تعیین و میزان غلظت سرب، در بافت های عضله، کبد و آبشش (با استفاده از روش سوزاندن تر)، رسوب و آب با استفاده از دستگاه icp مدل ultima2c ساخت شرکت horiba jobin yvon کشور فرانسه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، بین ویژگی های زیست سنجی در این مناطق تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. بیشترین غلظت سرب در بافت خوراکی (عضله) در منطقه اهواز به میزان 03/3 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک و کمترین آن در منطقه خرمشهر به میزان 13/1 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک تعیین شد. میانگین مقادیر غلظت سرب در هر اندام در مناطق مختلف تعییین و غلظت های 01/2، 9/1، 73/1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک به ترتیب در عضله > کبد > آبشش به دست آمد. بر این اساس، میزان تجمع سرب در بافت خوراکی (عضله) در مناطق مورد مطالعه از مقدار استاندارد codex alimentarius commission (2002) (2/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک) بالاتر بود. نتایج نشان داد میانگین غلظت سرب در رسوب (03/13 میلی گرم در کیلوگرم) و آب (74/5 میکروگرم بر لیتر) در مناطق مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت (05/0p?). همچنین، نتایج نشان داد آلودگی سرب در رسوب از مناطق شمالی به سمت جنوب استان افزایش داشت. به این ترتیب کمترین غلظت آن در رسوب در منطقه شوشتر به میزان 98/11 میلی گرم در کیلوگرم و بیشترین غلظت در رسوب در منطقه خرمشهر به میزان 71/13 میلی گرم در کیلوگرم به دست آمد.