بررسی اثرات استفاده از کود شیمیایی و شیرابه کودگاوی برتراکم، زی توده و ترکیب ساختاری فیتوپلانکتون درآب استخرهای پرورش ماهیان گرم آبی

امروزه، انجام مطالعات تحقیقاتی نقش مهمی در ارتقای کمی و کیفی صنعت پرورش ماهی دارد. کوددهی به صورت مستقیم و غیر مستقیم، رشد و تکثیر فیتوپلانکتون را که از مهم ترین منبع غذایی در استخرهای پرورش ماهیان گرم آبی محسوب می گردد، تشدید می-نماید. مطالعه حاضر با هدف بررسی چگونگی اثر شیرابه کودگاوی و نیز مقایسه اثرات سه نوع مختلف کوددهی برتراکم، زی توده و ترکیب ساختاری فیتوپلانکتون در استخر پرورشی ماهیان گرم آبی صورت گرفته است، ضمن آنکه میزان کلروفیل-a نیز تعیین گردید. در این راستا سه استخر انتخاب شدند، به نحوی که در استخر1 و 3 کوددهی به ترتیب فقط با شیرابه کودگاوی و کود شیمیایی انجام گرفت در حالی که به استخر 2 ترکیبی از شیرابه کود گاوی و کود شیمیایی وارد گردید. نتایج نشان داد که تراکم و زی توده فیتوپلانکتون به طور واضحی در هر3 استخرپس از کوددهی افزایش داشته است. میانگین زی توده و کلروفیل در استخر بارور شده با کود شیمیایی(استخر 3) به ترتیب 5 و 06/0 میلی گرم در لیتر بود که از دو استخر دیگر (8 و 11/0 میلی گرم درلیتر) کم تر بود. به نظر می رسد که استفاده توام از شیرابه کودگاوی و کود شیمیایی بر افزایش تراکم فیتوپلانکتون موثرتر از استفاده از هر یک از انواع کودها به تنهایی بوده است. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که در استخرهای بارور شده با شیرابه کودگاوی شاخه های سیانوفیتا و کلروفیتا از بالاترین درصد تراکم برخوردار بوده اند و زی توده آن ها نیز عمدتاً از کلروفیتای به خصوص گونه های خاردار شکل گرفته بود. نتیجه این که در استخر بارور شده با مخلوط کود شیمیایی و شیرابه کودگاوی، افزایش بیشتر وزن ماهیان در پایان دوره پرورش، تراکم بالای فیتوپلانکتون و کلروفیل-a بیانگر انتخاب مناسب در نوع کود بوده است. اما مدیریت نامناسب کوددهی از قبیل عدم کوددهی چند مرحله ای و نیز عدم کنترل شرایط محیطی از قبیل پایین رفتن شدید سطح آب سبب گردیده که در مقایسه با سایر مطالعات ترکیب چندان مطلوبی از گروه ها و گونه های غالب فیتوپلانکتون برای تغذیه ماهیان فراهم نگردد.