بررسی غنی سازی آرتمیای فرانسیسکانا با غلظت‌های مختلف سدیم فلوراید

در پرورش لارو ماهیان اصلی‌ترین مسیله، تامین غذای با کیفیت بالا است که به راحتی توسط لارو ماهی پذیرفته و هضم شود. امروزه از غذای زنده و به خصوص نایوپلیوس آرتمیای غنی شده با مواد مختلف در تغذیه آغازین بسیاری از گونه های پرورشی ماهی و میگو، در سطح وسیعی استفاده می شود. فلوراید ماده معدنی بسیار مهمی است که از طریق آب آشامیدنی و غذاهای دریایی نظیر ماهی و میگو به انسان می‏رسد. در این تحقیق غنی سازی آرتمیای فرانسیسکانا (a. franciscana)، با سدیم فلوراید در مرکز تکثیرو پرورش و بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی رشت انجام گرفت. سیست آرتمیا پس از پوسته زدایی و 30 ساعت بعد از تخم گشایی و در مرحله instar ii، با سدیم فلوراید درغلظت‌های 40 و 80 و mg/l160 و شاهد (بدون غنی سازی)، هر کدام با سه تکرار غنی سازی گردید، 2، 4 و 6 ساعت بعد از غنی سازی از تیمارها نمونه برداری به عمل آمد و پس از انجماد و خاکستر نمودن، اندازه‌گیری میزان سدیم فلوراید جذب شده نمونه ها توسط دستگاه الکترود یون گزین انتخابی صورت گرفت. بر طبق نتایج آزمون آماری، اثر متقابل زمان با فلوراید در سطح 1% معنی دار بود (01/0 > p). تمامی تیمارهای غنی سازی شده، با تیمار شاهد اختلاف آماری معنی داری داشتند. بیشترین میزان جذب سدیم فلوراید در تیمار 40 میلی گرم در لیتر در زمان 2 ساعت بود و دوز mg/l 160، با توجه به جذب فلوراید بیشتر نسبت به دوزmg/l 40، باعث مرگ نایوپلیوس آرتمیا گردید. همچنین با گذشت زمان از 2 ساعت به 6 ساعت، از میزان فلوراید جذبی کاسته شده و در واقع آرتمیا آن را دفع می‌کند. بر اساس نتایج حاصله، تیمار mg/l 40 سدیم فلوراید با زمان 2 ساعت بهترین دوز برای غنی سازی آرتمیا با سدیم فلوراید است.