بررسی تاثیر عوامل فیزیکی و شیمیایی آب در مراحل مختلف (انکوباسیون، ونیرو و استخر) کارگاه تکثیر و پرورش بر میزان بقای بچه ماهیان خاویاری

کیفیت آب هم زمان با کنترل وضعیت بهداشتی در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری دکتر شهید بهشتی در سه دوره پرورشی در بهار سال های 1385، 1386 و 1387مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی در مراحل مختلف تکثیر و پرورش شامل: انکوباسیون (از تخم گشایی تا آغاز مرحله لاروی)، ونیرو (لاروی) و استخرهای پرورش خاکی (از مرحله لارو تا انگشت قد) انجام شد. عوامل دما، اکسیژن محلول، ph، هدایت الکتریکی، مواد معلق، نیتریت، آمونیم و ارتو فسفات اندازه گیری شدند. فاکتورهای نیتریت، نیترات، فسفات، هدایت الکتریکی و سختی کل در آب حوضچه های ونیرو سه روز پس از تفریخ قبل از تغذیه فعال و همچنین 5 روز بعد از جذب کیسه زرده و در استخرهای پرورشی در طی دوره پرورش اندازه گیری شد. دما ، اکسیژن محلول و ph در استخرهای خا کی در سال اول به طور روزانه در یک دوره کشت اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار spss و به منظور طراحی نمودارها از نرم افزار excell استفاده شد. دامنه تغییرات دما ی آب، اکسیژن محلول وph در انکوباسیون طی سه سال بررسی به ترتیب: 6/23- 7/14 ، 86/9-49/6 ، 48/8-7 و در ونیرو 5/24- 7/13، 5/8- 48/4 و 10/8- 3/7 بوده است. در کلیه مراحل غلظت نیتریت از مقدار مجاز (mg/l 1/0 < ) جهت پرورش بچه ماهیان کمتربوده است. در حالی که غلظت آمونیم در بعضی از نمونه ها در استخرهای خاکی بیشتر از غلظت مجاز (mg/l 015/0) برای این فاکتور اندازه گیری شد. آنالیز آماری نشان می دهد که ارتباط معنی داری بین تغییرات فاکتورهای نیتریت و آمونیم با میزان بازماندگی بچه ماهیان انگشت قد در استخرها وجود ندارد (05/0p > ). ارتباط بین غلظت اکسیژن محلول در استخرها و میزان بازماندگی بچه ماهیان معنی دار (05/0p < ، 97/0=r) بوده است. با توجه به نتایج حاصل می توان گفت که کاهش غلظت اکسیژن می تواند به عنوان یکی از عواملی باشد که باعث کاهش مقاومت بچه ماهیان شده و آن ها را در مقابل عوامل پاتوژن آسیب پذیر نماید.