میزان تجمع مس در بافت های عضله و هپاتوپانکراس میگوی وانامی پس از مواجهه با نانو ذرات سنتز شده اکسید مس

در تحقیق حاضر، تجمع نانوذرات اکسید مس روی بافت های عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفید غربی (litopenaeus vannamei) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نانوذرات اکسید مس به روش ترسیب شیمیایی سنتز شده و با استفاده از تکنیک های دقیق ftir, xrd, afm, sem و dls مورد مطالعه قرار گرفت، سپس میزان تجمع آن ها بر روی میگوی وانامی ارزیابی شد. در این مطالعه میزان تجمع زیستی نانوذرات اکسید مس بر روی بافت های عضله و هپاتوپانکراس پس از مواجهه با سه غلظت 0.25، 0.5 و 1 میلی گرم بر لیتر انجام شد. براساس یافته های به دست آمده در این تحقیق، میانگین تجمع مس در تیمار های 0.25، 0.5 و 1 میلی گرم بر لیتر در بافت عضله به ترتیب 18.676، 18.585 و 18.484 میلی گرم بر کیلوگرم و میزان غلظت مس در بافت هپاتوپانکراس در تیمارهای فوق الذکر، به ترتیب 15.624، 15.351 و 14.250 میلی گرم بر کیلوگرم بود. نتایج نشان دادند که میزان تجمع مس در بافت عضله بیشتر از هپاتوپانکراس است که در تیمار 3 (غلظت 1 میلی گرم بر لیتر) این تفاوت از نظر آماری معنی دار می باشد (p<0.05). در بافت عضله تفاوت چندانی میان غلظت مس در تیمارهای مختلف وجود ندارد و اختلاف معنی دار نبود (p>0.05). با افزایش غلظت مس در تیمارهای مورد بررسی، غلظت مس در نمونه های بافت هپاتوپانکراس مربوط به هر تیمار، کاهش یافت که نشان دهنده رابطه معکوس این دو پارامتر بود (p>0.05, r = 0.45). طبق نتایج تحقیق حاضر مشخص گردید که میانگین غلظت مس در دو بافت مورد مطالعه پایین تر از حد مجاز استانداردهای بهداشت جهانی است و به نظر می رسد مصرف آن موجب به خطر افتادن سلامت انسان نمی شود.

Bioaccumulation of copper in Hepatopancrease and Muscle tissues of shrimp (Litopenaeus vannamei) after exposure to synthesized CuO Nanoparticles

This paper intends to study the accumulation of copper oxide nanoparticles (CuO NPs) on hepatopancreas and muscle tissues in Shrimp L. vannamei. The CuO NPs were synthesized through chemical sequestration and were studied by precise techniques of FTIR, SEM, AFM, XRD, and DLS, and then their accumulation on L. vannamei were evaluated. In this research, the bioaccumulation of CuO particles on hepatopancreas and muscles tissues were studied after exposure to three concentrations (0.25, 0.5 and 1 mg/L) of CuO NPs. According to the findings of this study, the average copper concentrations in these three treatments (0.25, 0.5 and 1 mg/L) were 18.676, 18.585, and 18.484 mg/Kg respectively in muscle tissues and in the same treatments of copper concentration in hepatopancreas tissues, were 15.624, 15.351 and 14.250 mg/Kg, respectively. The results showed that copper concentration in muscles tissues was higher than in hepatopancreas tissues, in 1 mg/L treatment this difference was statistically significant (P˂0.05). There was no much difference among copper concentrations in the muscle tissue and there was no significant differences. Increase of CuO NPs concentrations in different treatments was associated with decrease of copper concentrations in hepatopancreas tissue. Showing reverse correlation of these parameters (r=0.45, P˂0.05). Therefore, according to the results of this study, the mean copper concentrations in these two tissues were lower than the standards of the World Health Organization, which may be considered as unlikely to endanger the human life.