تاثیر حفاظتی ویتامین c و کیتوزان بر پارامترهای بیوشیمیایی سلول‌های آبششی ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) در معرض پاراکوات

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تجویز آنتی اکسیدان های نظیر ویتامین c و کیتوزان بر شاخص های استرس اکسیداتیو در سلول های آبشش ماهی های در معرض پاراکوات است. در این آزمایش ماهی ها به مدت 21 روز با جیره واجد کیتوزان (1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم غذا)، ویتامین c (1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم غذا) و ویتامین c همراه با کیتوزان تغذیه شدند و به طور هم زمان در معرض 02/0 میلی گرم بر لیتر پاراکوات قرار گرفتند. در این آزمایش، شاخص های استرس اکسیداتیو نظیر فعالیت آنزیم کاتالاز، آنتی اکسیدان کل و مالون دی آلدهید و پارامترهای بیوشیمیایی سلولی نظیر فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. سطح فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز و کاتالاز و همچنین سطح مالون دی آلدهید در سلول های آبششی ماهی های در معرض پاراکوات به طور معنی داری افزایش یافت. درحالی که سطح آنتی اکسیدان کل سلولی کاهش یافت. اگرچه تجویز ویتامین c، کیتوزان به ماهی های در معرض پاراکوات سبب کاهش معنی دار سطح فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز و کاتالاز، مالون دی آلدهید در سلول های آبششی گردید، اما سطح فعالیت این آنزیم در این ماهی ها همچنین به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (05/ 0 p<). تجویز ویتامین c و کیتوزان تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و سطح آنتی اکسیدان کل نداشت. به دلیل بالا بودن سطح اکسیژن در بافت تنفسی ماهی ها (آبشش)، سمیت پاراکوات ممکن است بسیار شدید باشد. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز آنتی اکسیدان های طبیعی نظیر ویتامین c و کیتوزان تاثیر جزئی بر پارامترهای بیوشیمیایی سلول های آبششی دارد و نمی تواند آن ها را به سطح نرمال بازگرداند.