تعیین سطوح باقیمانده کاروتنوئید آستازانتین در مراحل مختلف رشد و نمو جنینی و لارو و تاثیرآن بر برخی شاخص‌های ایمنی در ماهی استرلیاد پرورشی (ruthenus acipenser)

این تحقیق با هدف تعیین اثر کاروتنوئید آستازانتین بر سیستم ایمنی و تعیین سطوح باقیمانده آن در مراحل مختلف رشد و نمو جنینی و لارو در ماهی استرلیاد پرورشی (ruthenus acipenser) به انجام رسید. چهار غلظت از آستازانتین شامل: 0 (شاهد)، 15، 45 و 75 میلی گرم در کیلوگرم جیره به جیره ماهیان افزوده شد. 48 عدد ماهی پیش مولد استرلیاد (با میانگین وزنی 14/5±600 گرم) که از نظر شرایط ظاهری سالم بودند؛ انتخاب، و پس از انتقال به مخازن فایبرگلاس نیم تنی، به مدت 6 ماه با جیره حاوی درصدهای مختلف آستازانتین تغذیه شدند. پس از تکثیر مولدین سطوح باقیمانده آستازانتین در مراحل رشد جنینی پایش گردید. براساس نتایج حاصل بیشترین درصد لقاح در غلظت 75 میلی گرم در کیلوگرم مشاهده شد. درصد شکوفایی تخم ماهیان در تیمار شاهد به طور معنی داری کمتر از سطوح 45 و 75 میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین در جیره بود. حداقل سطوح کاروتنوئید کل، باقیمانده آستازانتین، در مرحله پس از جذب کیسه زرده (py) مشاهده گردید که در مقایسه با سایر مراحل اختلاف معنی داری نشان داد (0/05>p). حداقل سطوح باقیمانده کانتازانتین و بتا کاروتن در مرحله پس از جذب کیسه زرده مشاهده گردید که در مقایسه با مرحله اوولاسیون (قبل از لقاح) کاهش معنی داری را نشان داد (0/05>p). براساس نتایج حاصل از بررسی شاخص های ایمنی، سطوح لیزوزیم در غلظت های مختلف آستازانتین اختلاف معنی داری با تیمار شاهد در مولدین نشان نداد (0/05p). نتایج نشان داد که سطوح 4c در غلظت 45 میلی گرم در کیلوگرم جیره به طور معنی داری کمتر از سایر غلظت ها و تیمار شاهد بود (0/05>p). براساس نتایج حاصل، سطوح 3c در غلظت های 45 و 75 میلی گرم در کیلوگرم جیره به طور معنی داری کمتر از سایر غلظت ها و تیمار شاهد بود (0/05>p). با توجه به نتایج حاصل، سطوح باقیمانده کاروتنوئیدها در مراحل مختلف رشد جنینی تاسماهی استرلیاد متفاوت بوده و افزودن آستازانتین به میزان 75 میلی گرم در کیلوگرم به جیره سبب بهبود سیستم ایمنی در مقایسه با تیمار شاهد گردید که افزودن آن به جیره مولدین تاسماهی استرلیاد قابل توصیه است. (0/05>p). نتایج نشان داد که سطوح c4 در غلظت 45 میلی گرم در کیلوگرم جیره بطور معنی داری کمتر از سایر غلظت ها و تیمار شاهد بود (0/05>p). بر اساس نتایج حاصل، سطوح c3 در غلظت های 45 و 75 میلی گرم در کیلوگرم جیره بطور معنی داری کمتر از سایر غلظت ها و تیمار شاهد بود (0/05 >p). با توجه به نتایج حاصل، سطوح باقیمانده کاروتنوئیدها در مراحل مختلف رشد جنینی تاسماهی استرلیاد متفاوت بوده و افزودن آستازانتین در به میزان 75 میلی گرم در کیلوگرم به جیره سبب بهبود سیستم ایمنی در مقایسه با تیمار شاهد گردید که افزودن آن به جیره مولدین تاسماهی استرلیاد قابل توصیه است.