نقش آموزش‌های‌ترویجی بر پذیرش کشت توام برنج و ماهی در استان گیلان

نظام ترویج به عنوان اولین ابزار انتقال فناوری های نوین و انتشار اطلاعات در بخش کشاورزی نقش مهمی را در فرآیند توسعه، ایفا می نماید. یکی از برنامه های اصلی ترویج، اجرای کلاس های آموزشی، جهت افزایش آگاهی، دانش و مهارت و کارایی بهره برداران است. هدف این پژوهش بررسی نقش آموزش های ترویجی بر پذیرش کشت توام برنج و ماهی در استان گیلان می باشد. این تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن دو گروه از شالی کاران استان گیلان هستند. گروه اول کشاورزان شالی کاری که به کشت شالی می پردازند و گروه دوم که علاوه بر کشت شالی در مزارع خود ماهی نیز پرورش می دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، برای گروه اول 100 نفر و برای گروه دوم 135نفر مشخص گردید. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. برای سنجش اعتبار پرسشنامه از آزمون کرونباخ استفاده و مقدار 0/86 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین ویژگی های فردی (سن، تعداد خانوار، سابقه کار و مالکیت زمین زراعی)، با پذیرش کشت توام برنج و ماهی رابطه معنی داری وجود ندارد. ولی بین میزان سطح تحصیلات، شرکت در دوره های آموزشیترویجی، تمایل به کشت توام و دانش آبزی پروری با پذیرش کشت توام رابطه معنی داری وجود دارد.