بررسی شاخص‌های کمّی و کیفی موثر در برنامه‌ریزی فضای سبز شهری (مطالعه موردی: شهر میانه)

افزایش جمعیت شهری و در نتیجه رشد و گسترش ابعاد فیزیکی و اجتماعی شهرها، تاثیرات قابل توجهی بر زندگی شهری دارد؛ به طوری که امروزه مفهوم شهرها بدون در نظر گرفتن فضای سبز در اشکال گوناگون آن، غیرقابل تصور است. از این رو هدف اصلی این پژوهش، کمک به ارتقا و بهبود کیفیت فضای سبز در شهر میانه است. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می‌باشد. پس از شناخت مولفه‌ها و شاخص‌های موثر در برنامه‌ریزی فضای سبز شهری، به بررسی آن در حوزه‌های چهارگانه شهر میانه پرداخته شد. در نهایت، برای تعیین تعداد اعضای نمونه آماری، از فرمول کوکران استفاده شد. جامعه آماری، تمامی استفاده‌کنندگان از پارک‌ها و فضای سبز شهر میانه؛ در ماه‌های مرداد، شهریور و مهرسال 1391 بود که با فرض سطح اطمینان 95 درصد، تعداد 383 نفر برآورد شد. 383 پرسشنامه با در نظر گرفتن مقیاس و شعاع دسترسی هر پارک، به روش نمونه‌گیری تصادفی، توزیع شد. روش گردآوری داده‌ها براساس مطالعات کتابخانه‌ای، اسنادی و مصاحبه با 10 کارشناس مرتبط با فضای سبز شهری به ارایه راهکارهایی در راستای برنامه‌ریزی مطلوب فضای سبز شهر میانه، پرداخته شد. براساس نتایج تحقیق، مولفه کالبدی، بیشترین اهمیت نسبی را در میان سایر مولفه‌‌ها به خود اختصاص داده و مولفه‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی، در درجه‌های بعدی اهمیت قرار گرفته‌اند. همچنین وضعیت فضای سبز حوزه 3 شهر میانه، نسبت به سایر حوزه‌های این شهر در سطح پایین‌تری می‌باشد؛ بنابراین باید در اولویت برنامه‌ریزی و احداث فضای سبز شهری قرار گیرد.