تحلیل روابط بین شاخص‌های شناسایی بافت فرسوده و شاخص‌های توسعه پایدار شهری مشهد مقدس

بین شاخص‌های شناسایی بافت فرسوده و توسعه پایدار شهری، روابط تنگاتنگی وجود دارد؛ از این‌رو، مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه بین شاخص‌های شناسایی بافت فرسوده و توسعه پایدار در بافت‌های فرسوده اطراف حرم مطهر امام رضا(ع) با استفاده از تحلیل همبستگی کانونی به منظور تعیین هم‌تغییری دو مجموعه متغیر، انجام گرفته است. برای دستیابی به این هدف، با روش‌ پیمایشی و ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته، در سه گروه نمونه‌ای مالکین از بافت خارج شده (گروه a) (201 نفر)، در حال واگذاری (گروه b) (70 نفر) و سایر مالکین (گروه c) (170 نفر) اطلاعات لازم، گردآوری شده و پس از انجام اندازه‌گیری‌های مربوطه، نتایج با نرم‌افزار statistica 8 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته‌اند. نتایج به دست آمده از تحلیل همبستگی کانونی نشان داد که ترکیب خطی مناسبی بین مجموعه متغیرهای کانونی وجود دارد و زمانی که به ترتیب در گروه نمونه‌ای a و b، شاخص ناپایداری (x1) بافت با میزان 65/0- و در گروه c، شاخص نفوذناپذیری (x2)به اندازه 96/0- کاهش می‌یابند، در گروه a، شاخص اقتصادی خانوار (y3) به اندازه 59/0، در گروه b، شاخص کالبدی- فنی (y1) به اندازه 77/0 و در گروه c، شاخص اقتصادی (y3) به اندازه 87/0 افزایش می‌یابند و این نشان می‌دهد که شاخص‌های شناسایی بافت، از نظر ناپایداری و سپس نفوذناپذیری، همخوانی بهتری در افزایش یا کاهش شاخص‌های توسعه پایدار اقتصادی و کالبدی- فنی دارند و در مقایسه با سایر متغیرهای کانونی، بیشترین نقش را در ایجاد اولین ضریب همبستگی کانونی و در اصل در کیفیت توسعه پایدار شهری اطراف حرم مطهر داشته‌اند.