رویارویی با نابرابری فضایی ضمن به‌کارگیری برنامه‌ریزی مبتنی بر ارتقای کیفیت زندگی (مورد مطالعه: منطقه 13 شهر تهران)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
خالوباقری مهدیه
|
|
منبع
|
اقتصاد و مديريت شهري - 1391 - دوره : 1 - شماره : 1 - صفحه:49 -67
|
|
چکیده
|
رشد سریع شهرنشینی، مشکلات متعددی را در شهرهای کشورهای کمتر و بیشتر توسعه‌یافته به همراه داشته است. از جمله عمده‌ترین این مشکلات، نابرابری‌های فضایی است که گسترش و بسط آن، ساختار فضایی شهرها را دچار تغییر و تحول می‌کند. تداوم نابرابری‌های فضایی و افت کیفیت زندگی در برخی نواحی خرد شهری و نارسایی شیوه‌های موجود، ضرورت تمهید و اختیار شیوه‌های متفاوت اما امکان‌پذیر در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری را مطرح می‌سازد. این نوشتار در پی تاکید بر ضرورت توجه به افت کیفیت زندگی در نواحی دارای نابرابری‌های فضایی است که نیازمند تحلیل، تفسیر و تبیین ساختار ویژه خود، علل پدیدار شدن ساختار نابرابر و افت کیفیت زندگی در آنها، بروز تهدیدها و مشکلات، حضور فرصت‌ها و مهمتر از همه، دوری جستن از رویکرد سنتی در برنامه‌ریزی و مدیریت نواحی خرد شهری می‌باشد. در این راستا، یکی از نواحی خرد شهر تهران که دارای مشکل نابرابری فضایی و افت کیفیت زندگی است، انتخاب گردیده و به پیش‌شرط‌های راه‌اندازی ساز‌و‌کار برنامه‌ریزی و مدیریت در آن، اشاره شده است. بدیهی است تدوین برنامه‌ای مناسب به‌منظور تعدیل یا حذف نابرابری‌ها به همراه افزایش مشارکت مردمی در مدیریت شهری و بهره‌گیری از انگاشت چندبعدی و جامع کیفیت زندگی در چارچوب برنامه‌ریزی شهری- به دور از شیوه‌های رایج و متداول- به‌عنوان عمده‌ترین هدف این نوشتار، می تواند در رسیدن به برابری و تحقق عدالت در شهرها موثر باشد.
|
|
کلیدواژه
|
نابرابری فضایی ,کیفیت زندگی ,برنامه‌ریزی شهری ,برنامه‌ریزی مبتنی بر ارتقای کیفیت زندگی ,برنامه‌ریزی نواحی خرد شهری
|
|
آدرس
|
انجمن علمی اقتصاد شهری ایران, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|