طراحی الگوی بهبود محیط کسب‌وکار شهر تهران

چکیده: بهبود محیطی که کسب وکارها در درون آن فعالیت می کنند برای موفقیت کسب وکارها حائز اهمیت است. به ویژه بهبود محیط، هزینه مبادله را کاهش و توان رقابتی کسب وکارها را ارتقا می دهد. محیط کسب وکار شهری، ویژگی های منحصر به فردی دارد که برای درک، تحلیل و کاربرد آن، به شناخت آن در ابعاد گوناگون آن، نیاز است. این پژوهش، درصدد است الگویی برای بهبود محیط کسب وکار شهر تهران طراحی کند. برای این منظور، ابتدا دانش صریح موجود در ادبیات، مرور و سپس با استفاده از روش پژوهش کیفی، دانش ضمنی از طریق مصاحبه با 22 نفر از خبرگان دریافت شد. پس از مستندسازی، داده های حاصل از مصاحبه ها با استفاد از رویکرد زمینه ای در سه مرحله، کدگذاری و با نرم افزار atlas ti پردازش شدند. در پایان، با تلفیق یافته های حاصل از مطالعات و تحلیل مصاحبه ها، الگوی بهبود محیط کسب وکار در شهر تهران ارائه شد. شایان ذکر است این الگو عوامل محیطی موثر بر بهبود محیط کسب وکار شهر تهران را در چهار سطح سازمانی، خرد، کلان و بین المللی، شناسایی و طبقه بندی کرده است. مولفه های محیط شهری عبارتند از: زیرساخت های فیزیکی، زیرساخت های غیرفیزیکی، قوانین و مقررات، نهادهای مسئول بهبود کسب وکار، حکمرانی محلی مشارکتی، تدابیر شهروندمداری، همکاری های نهادی، توسعه رقابت در سطح شهر، مشارکت کسب وکارهای خصوصی، ساماندهی مشاغل در فضای داخل و اقماری شهر، شناسایی و توسعه فرصت ها، دانش و فناوری نوین، درآمد پایدار برای توسعه شهری، توسعه آمایش شهری، هزینه مبادله، حمایت های مالیاتی. مولفه های محیط خرد؛ شامل تامین کنندگان، بازار کار، بازار اعتبارات، رسانه و مشتری هستند. مولفه های محیط کلان عوامل کلان فرهنگی، عوامل جمعیتی (مدیریت مهاجرت)، زیست محیطی، قانونی، سیاسی، فناوری، اقتصادی و اجتماعی هستند و در نهایت مولفه های محیط بین الملل؛ شامل مولفه های فرهنگی، سیاسی، فناوری و نوآوری و قانونی است.

Designing a Model for Improving Business Environment in the City of Tehran

Abstract: Improving the environment in which businesses operate is important to business success. In particular, improving the environment reduces transaction costs and improves the competitiveness of businesses. The business environment of the city has unique characteristics that need to be understood and analyzed in various aspects. This research aims to design a model for improving the business environment in the city of Tehran using exploratory approach to identify the components and dimensions of the model. For this purpose, firstly explicit knowledge exists in the literature is reviewed and then a qualitative research methodology is employed to explore the implicit knowledge of experts obtained through interviews with 22 experts. After documenting the data obtained from the interviews, a three stage coding method is used to analyze the collected information and data using Atlas Ti. In the end, by combining the findings from the literature and the findings from the analysis of the interviews, a model is designed for improving the business environment in Tehran. It is worth noting that this model has identified and classified environment factors affecting the improvement of the business environment at the four levels of organizational, micro, macro, and international. Urban environment components include physical infrastructure, nonphysical infrastructure, laws and regulations, institutions, localparticipatory governance, policy for citizenship, institutional cooperation, urbanlevel competition development, privatepublic partnerships, organising businesses in the interior and exterior of the city, identification and development of opportunities, implication of new knowledge and technology, sustainable income for urban development, urban spatial development, transaction costs and tax support. The components of the microenvironment include suppliers, the labor market, credit market, the media and the customer. The components of the macroeconomic environment are demographic (immigration management), environmental, legal, political, technological, economic and social factors, and ultimately the components of the international environment include cultural, political, technological, and innovation components and law factors.