عوامل اقتصادی و محیطی تعیین‎کننده میزان انتشار گاز دی‎اکسیدکربن در کشورهای منطقه منا

چکیده: گرم شدن تدریجی کره زمین و اثرات منفی اقتصادی و زیست محیطی آن، توجه به توسعه پایدار را بسیار حائزاهمیت کرده است. از آنجایی که عامل اصلی تغییرات آب وهوایی، انتشار گازهای گلخانه ای؛ از جمله co2 است، کشورها به دنبال جلوگیری از رشد سریع انتشار آلاینده ها به منظور کاهش تغییرات آب و هوایی در سراسر جهان هستند. بر این اساس و با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر، به بررسی تاثیر متغیرهایی؛ مانند درآمد سرانه، جمعیت، ساختار مصرف انرژی، شدت انرژی، درجه باز بودن تجاری، سهم صنعت از gdp بر انتشار دی اکسیدکربن در کشورهای منطقه منا، طی دوره 2015-1993 بر مبنای الگوی رگرسیون اثرات تصادفی جمعیت، رفاه و فناوری تعمیم یافته(stripat) و مدل اقتصادسنجی پانل دوربین فضایی (sdpdm) پرداخته است. نتایج این مطالعه نشان می دهند که لگاریتم gdp، جمعیت، ساختار مصرف انرژی و شدت انرژی، دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر انتشار دی اکسیدکربن هستند و درجه باز بودن تجاری، تاثیر منفی و معنی داری بر انتشار کربن دارد. همچنین تاثیر مثبت و معنی دار متغیر فضایی باوقفه، بیانگر آن است که انتشار کربن در میان مناطق مختلف، بسیار مرتبط است. به طور کلی نتایج حاصل از برآورد مدل، نشان می دهد که توجه هر چه بیشتر به همبستگی مکانی، ناهمگنی و اثرات بیرونی در سیاست گذاری بسیار حائز اهمیت است.

Economic and Environmental Factors Determining the Amount of Carbon Dioxide Emissions in the MENA Countries

Abstract: The gradual warming of the earth and its negative environmental and economic impacts contributed to pay attention to sustainable development considerably. Since climate change is a major cause of greenhouse gas emissions, including CO2, countries are seeking to prevent the rapid growth of emissions to reduce global climate change. Accordingly, and considering the importance of the subject, the present study examines the effects of variables such as per capita income, population, energy consumption structure, energy intensity, degree of trade openness, industry share of GDP on carbon dioxide emissions in MENA countries, during 19932015 based on the regression model of population stochastic effects, Stochastic Impacts by Regression on Population, Affluence and Technology (STRIPAT) and Spatial Durbin Panel Data Model (SDPDM). The results of this study indicate that the logarithm of GDP, population, energy structure and energy intensity have a positive and significant effect on carbon dioxide emissions, and the degree of trade openness has a negative and significant effect on carbon emissions. In addition, the positive and significant effect of the intermittent spatial variable indicates that carbon emissions are highly relevant among different regions. In general, the results of model estimation show that attention is more important to spatial correlation, heterogeneity and external effects in policymaking.