ارزیابی ارزش منطقی برنامه‌های جامع توسعه شهری تهران

ادغام ارزیابی با فرایند برنامه ریزی، یکی از ویژگی های متمایز الگوهای نوین شهرسازی است. در پاسخ به ضرورت تفکر جامع و یکپارچه، برای تشخیص و تحلیل ساخت مایه پیچیده و متغیر مسائل شهری، ارزیابی به مبحثی پایه در فرایند برنامه ریزی شهری تبدیل شده است که هدف اصلی آن، تبیین میزان ارزش برنامه های شهر از لحاظ تاثیرگذاری بر توسعه شهری، شکل دهی برنامه و اجرای مداخلات اجتماعی و بهبود مدیریت است. علی رغم پیشرفت های قابل توجه در رویکردهای نظری و روش های ارزیابی، در کشور ما تاکنون ارزیابی علمی از وضعیت برنامه های جامع توسعه شهری انجام نشده و همچنان پرداختن به الزامات محیطی بر مبنای شناخت مسئله و یافتن تکنیک های ویژه حل مسئله متناسب با آن، با مشکل مواجه است. هدف این تحقیق، ارائه مدل مفهومی و ارزیابی برنامه های جامع توسعه شهری تدوین شده برای شهر تهران و شناخت تدقیقی زمینه هایی است که شرایط ارزیابی برنامه های جامع شهرسازی را شکننده می سازد. از این رو منابع و متون نظری موجود بررسی گردید و برای تعریف چارچوب ارزیابی برنامه های بیان شده، رویکرد ارزیابی، معیارها و زیرمعیارها شناسایی شدند. معیارها و زیرمعیارها از طریق روش تحلیلی تطبیقی، با مطالعات کتابخانه ای و نظریات متخصصان، تعیین شدند و سپس برای انطباق با شرایط زمینه ای ایران از طریق مصاحبه عمیق با صاحب نظران، بومی سازی و تدقیق گردید. در نهایت اهمیت و کاربست هر معیار و زیرمعیار با به کارگیری پرسشنامه توسط متولیان اصلی برنامه های جامع توسعه شهری در تهران ارزیابی شد. نتایج ارزیابی در این پژوهش مبتنی بر آن است که برنامه های جامع توسعه شهری تهیه شده برای شهر تهران، از ارزش منطقی کمی برخوردارند و پاسخ به مسئله پیچیدگی، اصلی ترین مسئله و مهم ترین معضل در ارزیابی می باشد.

An Assessment of the Logical Value of Comprehensive Urban Development Plans of Tehran

Integration of assessment with planning process is one of the distinctive features of modern urban planning. In response to the need for comprehensive and integrated thinking, to evaluate and analyze complex and changing urban issues, assessment has become a basic issue in urban planning process aiming to explain the value of urban programs in terms of influencing urban development, formulate the program and implement social interventions, and improve management. Despite significant advances in theoretical approaches and evaluation methods, scientific evaluation of the status of comprehensive urban development plans has not yet been carried out in our country. It is also difficult to deal with the environmental requirements based on the recognition of the problem and to find appropriate problem solving techniques. The purpose of this research is to provide a conceptual model and to assess of comprehensive urban development plans developed for Tehran, and to explore the bases that make the evaluation of comprehensive urban planning fragile. Therefore, the available sources and theoretical literature were reviewed and the evaluation approach, criteria and subcriteria were identified to define the evaluation framework of the stated programs. The criteria and subcriteria were determined by analyticalcomparative methodology, with library studies and expert opinions. Then it was localized and adapted to meet the ground conditions of Iran through deep interviews with experts. Finally, the significance and application of each criteria and subcriteria was evaluated using the questionnaire by the main custodians of comprehensive urban development programs in Tehran. The results of the evaluation in this research are based on the fact that the comprehensive urban development plans prepared for Tehran have a low logical value. In addition, the answer to the complexity problem is the main problem and the most important evaluation problem.