تاثیر آموزش حضوری و ترکیبی دروس عمومی پیش‌نیاز دانشگاهی بر دروس وابسته آن نزد دانشجویان رشته های فنی

مقدمه: توسعه فناوری ارتباطات تاثیر بسزایی در تغییر روش های آموزشی داشته است اما مزایای آن به‌‌نسبت روش های آموزش سنتی در دست بررسی است. درهمین راستا، تحقیق حاضر اثربخشی روش تدریس حضوری و ترکیبی دروس پیش‌نیاز دانشگاهی و تاثیر آن بر دروس وابسته آنها و مقایسه بازدهی این دو روش تدریس نزد دانشجویان رشته های فنی در مقطع کاردانی را مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش‌ها: این پژوهش به‌روش آینده‌نگر دو گروه شاهد و آزمایشی دانشجویان رشته های فنی دانشکده شهید باهنر شیراز را با دو روش آموزش ترکیبی و حضوری در دروس پیش نیاز زبان، فیزیک و ریاضی مقایسه می کند. نمونه از بین دانشجویان کاردانی ورودی مهر و بهمن‌ماه 1388 به دانشکده فنی مهندسی شهید باهنر شیراز به‌روش خوشه ای انتخاب شدند (642 =n). داده ها با آزمون کتبی و پرسشنامه گردآوری شد. نتایج به‌کمک آزمون تی، آنالیز واریانس و ضرایب جزیی و بتا، تحلیل شد. روایی سوالات توسط اساتید خبره تایید و پایایی، با ضریب آلفای کرونباخ برای ریاضی، فیزیک و زبان پیش‌نیاز محاسبه شد (891/0، 748/0 و 869/0). تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخه 19 انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمرات ریاضی عمومی (7%)، فیزیک و زبان پیش نیاز (39% و 8%) و فیزیک عمومی (9%) دانشجویان آموزش حضوری نسبت به گروه آموزش ترکیبی بالاتر بود (036/0 > p > 001/0). همچنین، برتری معناداری در درس ریاضی پیش‌نیاز و معدل ترم دانشجویان موافق با امتحان تشریحی ریاضی و فیزیک پیش نیاز مشاهده شد (05/ 0 > p).نتیجه‌گیری: اثر بخشی دروس حضوری بیشتر از دروس ترکیبی بود ولی زمان صرفه جویی شده برای دانشجویان آموزش ترکیبی باعث افزایش نمرات سایر دروس آنان شده تا تفاوتی در میانگین معدل کل دو گروه ایجاد نکند.