تحلیلی بر رابطه فراوانی تعامل آموزشی و ماندگاری دانشجویان در آموزش الکترونیکی

مقدمه: این پژوهش رابطه فراوانی تعامل آموزشی و برخی متغیرهای مداخله گر را با ماندگاری دانشجویان در رشته‌های الکترونیکی مورد بررسی قرار می دهد.مواد و روش‌ها: پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش پیمایشی است. جامعه آماری آن 5287 دانشجوی کارشناسی آموزش الکترونیکی در سه دانشگاه کشور بود. 744 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای به‌ عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه دانشجویان ماندگار و ناماندگار بود که توسط محقق ساخته شد. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون مربع کای، آزمون v کرامر و رگرسیون لجستیک) استفاده شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد میان فراوانی تعامل آموزشی و ماندگاری دانشجویان الکترونیکی رابطه وجود دارد. علاوه بر اینکه مشخص شد میان تعامل یادگیرنده- یاددهنده و تعامل یادگیرنده- یادگیرنده رابطه مثبت وجود دارد، یافته‌ها نشان داد که بین تعامل یادگیرنده- یاددهنده و ماندگاری رابطه معنی‌دار وجود دارد. همچنین، رابطه برخی متغیرهای مداخله‌گر همچون جنسیت، تاهل، نقش فرد در زندگی با ماندگاری شناسایی شد.نتیجه‌گیری: همان‌طور که ادبیات تحقیق تاکید می‌کند هرچه میزان و دفعات تعامل آموزشی به‌ویژه تعامل میان استاد و دانشجو افزایش یابد، تعهد دانشجویان برای ماندن در تحصیل افزایش می‌یابد. در حالی که یکی از نگرانی‌های عمده درباره آموزش برخط، مربوط به نرخ ماندگاری است، این نتایج تاکیدی است بر این ‌که موسسات آموزشی می‌توانند با فراهم آوردن شرایط مناسب برای شکل‌گیری تعامل آموزشی برخط و افزایش آن، تا حدودی از میزان این نگرانی کاسته و ماندگاری دانشجویان در آموزش برخط را افزایش دهند.