دستیاران بالینی، معلمان بیمارستانی ضرورت آموزش و توانمندسازی مهارت های یاددهی- یادگیری

مقدمه: همانطور که مشخص است اهمیت نقش دستیاران در آموزش بالینی دانشجویان همیشه مورد تاکید بوده و به‌‌دنبال آن برنامه دستیار در نقش معلم برای بهبود مهارت‌های تدریس دستیاران درنظر گرفته شده است. دانشگاه علوم‌‌پزشکی شیراز از سال 1387 اقدام به برگزاری دوره یکماهه آموزشی «دستیار به‌عنوان الگو، معلم و پژوهشگر» نمود. تحقیق حاضر به‌بررسی تاثیر این دوره در افزایش توانمندی آموزشی دستیاران شرکت‌کننده می‌پردازد.مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌روش پیمایشی، از نوع توصیفی- مقطعی در جامعه آماری دستیاران تخصصی و فوق‌تخصصی و فلوشیپ ورودی 92دانشگاه علوم‌‌پزشکی شیراز انجام شد. جهت تعیین نمونه‌ها از روش سرشماری استفاده گردید. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق‌ساخته شامل 25 سوال بود که روایی آن با نظر متخصصین آموزش پزشکی انجام شد و پایایی آن در تحقیقات پیشین 89% تایید شده بود و پس از اجرای مجدد آن در این تحقیق با آلفای کرونباخ 92 تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارspss نسخه 15و آزمون‌های استنباطی تی گروه های مستقل، تی‌زوجی و آنالیزواریانس تحلیل شد. نتایج: قبل از اجرای دوره، میزان آگاهی دستیاران از همه موضوعات مربوطه به‌جز 2 مورد (گزارش صبحگاهی و اصول پایه و پیشرفته cpcr) ازحد انتظار پایین‌تر بود. در همه موارد پس از اجرای دوره میزان آگاهی دستیاران بیشتر از میانگین حدانتظار بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل نشان داد برگزاری دوره دستیار بعنوان معلم تاثیری مثبت برمیزان آگاهی شرکت‌کنندگان داشته و دانش آنها را در اصول آموزشی و معلمی، روش‌های تدریس و آموزش‌های عمومی و بالندگی فردی افزایش داده است. از این‌رو ادامه برگزاری دوره در سال‌های آتی توصیه می‌شود