بررسی مقایسه ای تاثیر آموزش با رویکرد های یادگیری ترکیبی مرسوم و یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش های زبانی و منطقی- ریاضی گاردنر بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان هنرستانی

مقدمه: یادگیری ترکیبی می تواند روشی مناسب برای پیاده‌سازی نظریه جدید هوش های چندگانه باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر یادگیری ترکیبی مرسوم و یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش های زبانی و منطقی-ریاضی گاردنر، بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان هنرستانی است.مواد و روش‌ها: تعداد 60 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه سوم رشته تولید چندرسانه ای شهر اصفهان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ‏‏30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مشخصات زمینه ای و نیم‌رخ انواع هوش های چندگانه ‏فراگیران سنجیده و همسانی دو گروه بررسی شد. دو گروه به روش یادگیری ترکیبی در 8 جلسه آموزش دیدند. در گروه آزمایش علاوه بر راهبردهای یادگیری ترکیبی مرسوم، از ‏یک محتوای الکترونیکی مبتنی بر هوش های چندگانه استفاده گردید. پیش آزمون و پس آزمون یکسان، قبل و بعد از ‏آموزش انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم‌افزار‏spss ‎‏ و با آزمون های آماری t ‎‏ گروه های مستقل انجام شد.‏نتایج: یافته‌ها نشان داد که افزایش نمرات پس آزمون، نسبت به پیش آزمون در گروه آموزش‌دیده به روش یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش زبانی به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل بیشتر بوده است (05/0p < ). اما افزایش نمرات پس آزمون، نسبت به پیش آزمون در گروه آموزش‌دیده به روش یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش منطقی-ریاضی، نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنی‌داری نداشته است (05/0p < ). نتیجه‌گیری: در یادگیری ترکیبی که مزایای آموزش سنتی و یادگیری الکترونیکی را داراست، با راهبردهای آموزشی مبتنی بر هوش های زبانی، می توان به بهبود یادگیری در فراگیران کامپیوتر کمک نمود.‏