ارزیابی کارایی گروه‌های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت دانشگاه های علوم پزشکی کشور با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‌ها در سال 1390

مقدمه: ارزیابی کارایی، ضرورت بنیادین در رویارویی و سازگاری با تحولات و بهبود مستمر فعالیت‌ها است. از آنجا که امروزه یکی از شاخص‌های اصلی سنجش توسعه‌یافتگی کشورها، سهم یک جامعه در تولید دانش است، ارزیابی عملکرد واحدهای آموزشی و به تبع آن ارتقای کارایی آنها اهمیت دو چندان یافته است. هدف این پژوهش بررسی کارایی گروه‌های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‌ها است.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می‌باشد که با استفاده از روش مدل ریاضی تحلیل پوششی داده‌ها و با استفاده از نرم‌افزار deap نسخه 2.1 کارایی گروه‌های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت در سال 1390 ارزیابی گردید. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، پژوهشگران فرمی را طراحی کرده که شامل تعداد دانشجویان، اعضای هیات‌علمی، تعداد کتب تالیفی و ترجمه اعضای هیات‌علمی، تعداد مقالات علمی ‌و پژوهشی و غیره بود.نتایج: نتایج نشان داد که از 18 گروه آموزشی مورد بررسی، 6 گروه کارا (دارای کارایی یک) و 12 گروه ناکارا بودند. مقادیر بهینه و ایده‌آل گروه‌های ناکارا نیز برای رسیدن به کارایی مشخص گردید. نتیجه‌گیری: گروه‌های آموزشی با نمره ارزیابی عملکرد (کارایی) کمتر از یک، برای رسیدن به حداکثر کارایی باید ستانده‌های پژوهشی خود را با ارایه طرح‌های پژوهشی بیشتر، مقالات و یا چاپ کتاب افزایش دهند و همچنین این گروه‌ها باید نهاده‌های آموزشی (تعداد دانشجو) و اعتبارات خود را بر اساس مقادیر مازاد مشخص شده در قالب یک برنامه بلندمدت کاهش دهند.