شاخص‌های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی ایران

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی سازمانی و برنامه‌ای آموزش الکترونیکی به‌منظور ارایه شاخص‌های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در سطح دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی ایران انجام شده است.مواد و روش‌ها: روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این مطالعه، شامل دانشجویان دانشگاه‌های صنعتی امیر کبیر، شیراز، صنعتی اصفهان و دانشکده علوم حدیث شهرری بود که 702 نفر از آنها به شیوه نمونه‌گیری تصادفی-طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای مبتنی بر چارچوب ارزشیابی آموزش الکترونیکی طراحی شده توسط محققین بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمونt استفاده شد.نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که دانشگاه‌ها در ابعاد «طراحی محیط ارایه»، «جنبه‌های آموزشی»، «مدیریت» و «امور سازمانی»، به ترتیب، وضعیت مناسب‌تری دارند و در ابعاد «ارزشیابی»، «فناوری»، «ملاحظات اخلاقی» و «خدمات پشتیبانی»، نسبت به سایر ابعاد از وضعیت چندان مناسبی برخوردار نیستند (001/0p < ).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج این پژوهش بیانگر برخی نقاط قوت و ضعف نظام آموزش الکترونیکی در کشور است که می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را برای مدیران و مسوولان نظام آموزش عالی کشور فراهم آورد تا با اتخاذ سیاست‌های اصولی و بهره‌گیری از راهبردها و راه‌کارهای مناسب در زمینه بهبود و ارتقای کیفیت برخی جنبه‌های نسبتاً مطلوب و رفع موانع و مشکلات آموزش الکترونیکی گام‌های اساسی برداشته شود.