تاثیر کمی گسترش آموزش بر رشد اقتصادی و رفاه خانوارهای شهری و روستایی در ایران: با رهیافت تحلیل مسیر ساختاری

مقدمه: به‌دلیل ارتباط نزدیک رشد اقتصادی و رفاه جوامع، بسیاری از اقتصاددانان به‌دنبال شناخت منابع رشد اقتصادی می‌باشند. سرمایه انسانی از طریق افزایش کیفیت و افزایش مهارت‌های نیروی کار باعث افزایش میزان دریافتی نیروی کار و متعاقب آن افزایش رشد اقتصادی می‌گردد. امروزه مطالعات اقتصاددانان توسعه نشان می‌دهد که سیاست‌های دولت از جمله سرمایه‌گذاری در سرمایه انسانی و مخارج تحقیق و توسعه، نه تنها بر رشد و بهره‌وری اقتصادی، بلکه بر توزیع مناسب درآمد و کاهش نابرابری در اقتصاد کشورها نیز موثر بوده است.مواد و روش‌ها: این پژوهش برپایه داده‌های ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 ایران و با استفاده از روش تحلیل مسیر ساختاری انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه بخش‌های اقتصادی و خانوارهای کشور ایران است. داده‌ها با نرم‌افزارsam simsip- تحلیل شد. درواقع هدف از انجام این پژوهش تحلیل کمی تاثیر گسترش آموزش بر رشد اقتصادی و رفاه خانوارهای ایرانی می‌باشد.نتایج: با افزایش یک میلیارد ریال در حوزه آموزش، درآمد بخش انرژی 0199/0، بخش خدمات 0195/0، بخش سلامت 0185/0، بخش کشاورزی0173/0، بخش صنعت 0120/0 و بخش معدن 0154/0 میلیارد ریال افزایش می‌یابد و در میان پنچک‌های خانوارها، پنجک پنجم شهری با 038/0 میلیارد ریال بیشترین تاثیر را از گسترش آموزش می‌یابند و درمجموع درآمد خانوارها به‌میزان 229/0 میلیارد ریال افزایش خواهد یافت.نتیجه‌گیری: گسترش یا توجه در حوزه آموزش باعث افزایش درآمد پنجک‌های مختلف خانوار تقریباً به‌میزان برابری می‌شود و درنتیجه باعث تعدیل افزایش اختلاف طبقاتی می‌گردد. بنابراین افزایش ارایه خدمات آموزش رایگان باعث افزایش رفاه خانوارها، رشد اقتصادی و درنهایت توسعه اقتصادی خواهد شد.