صلاحیت‏های مورد نیاز مدرسان آموزش و یادگیری الکترونیکی

مقدمه: هدف از این مقاله توصیف صلاحیت‏های مورد نیاز مدرسان موجود آموزش الکترونیکی و مجازی دانشگاه‌های کشور از نگاه دانشجویان، مدیران، برنامه‏ریزان و مدرسان می‌باشد. مواد و روش‏ها: پژوهش از نوع کاربردی و توسعه‌ای بوده، با روش کمی و کیفی طی چهار مرحله از سال 1389 الی 1392در ایران انجام یافته است. گروه نمونه این مرحله از پژوهش شامل 325 نفر از دانشجویان در سال 1389 که بر اساس جدول حجم نمونه krejcie و morgan به‌طور تصادفی از نمونه در دسترس و 20 مدیر، برنامه‏ریز و مدرس که به‌صورت هدفمند انتخاب شده‌اند، بوده ‌است. از سه پرسشنامه جهت جمع‏آوری نظرات دانشجویان و از مصاحبه نیمه‏ساختمند برای جمع‏آوری نظرات متخصصان استفاده شد. روایی محتوا براساس نظر صاحب‌نظران تعیین و اعتبار پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ محاسبه و از آماره ویلکاکسون برای مقایسه وضع موجود و مطلوب صلاحیت‏های مدرسان استفاده شده است. نتایج: بر اساس یافته‌های پژوهش از نظر دانشجویان بین وضع موجود و مطلوب 19 صلاحیت فهرست شده در تلفیق سه حوزه دانش پداگوژیکی، تکنولوژیکی و محتوایی، برای مدرسان آموزش از دور تفاوت معنادار وجود دارد و وضع موجود پایین‌تر از حد انتظار دانشجویان است. صاحب‏نظران نیز ضمن تایید این صلاحیت‏ها برای وضع مطلوب مواردی را به آنها افزودند.نتیجه‏گیری: دانشگاه‌های کشور که در حال ایجاد و توسعه دوره‌های آموزش الکترونیکی و مجازی هستند به آماده‏سازی مدرسان پیراحرفه‌ای نیاز دارند که صلاحیت‏های تلفیق دانش پداگوژیکی، تکنولوژیکی و محتوایی فهرست شده در این پژوهش را دارا ‌باشند. تا از دیدگاه ناظران درونی و بیرونی، بویژه دانشجویان معتبر باشند.