تحلیل سند تحول بنیادین آموزش و پرورش از نظر میزان اهمیت به یادگیری سازمانی

مقدمه: نظام آموزش و پرورش از بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین سیستم‌های درون هر جامعه‌ای است که سرنوشت آن جامعه را در بلندمدت تعیین می‌کند. ضرورت آموزش نیروی انسانی هنگامی آشکار می‌شود که به این حقیقت توجه داشته باشیم که توسعه مستلزم پرورش نیروی انسانی کیفی و با صلاحیت می‌باشد. در سند تحول بنیادین، معلم به عنوان موثرترین عنصر یاد شده است. با در نظر گرفتن تغییرات در تعلیم و تربیت، فراگیری مهارت های جدید برای کارکنان و مدیران و آموزش های ضمن خدمت جهت به‌روز نمودن آگاهی های افراد ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. لذا با توجه به اهمیت موضوع و نقش سند تحول بنیادی در سیاست‌های آموزش و پرورش، این تحقیق به‌منظور تعیین میزان اهمیت دادن به یادگیری سازمانی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش انجام شده است. مواد و روش‌ها: این تحقیق شامل تحلیل کمی و کیفی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بر اساس پنج مولفه یادگیری سازمانی (تجربه‌اندوزی، ریسک پذیری، تعامل با محیط خارجی، گفت وگو و تصمیم‌گیری مشارکتی) مطابق با مقیاس چیوا می‌باشد. در این بررسی، از روش تحلیل محتوا و آنتروپی شانون برای بررسی سند استفاده شده است. نتایج: با توجه به نتایج به‌دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که بیش‌ترین توجه به مولفه‌های تصمیم‌گیری و تعامل با محیط بیرونی شده است و به مولفه‌های گفت و گو و تجربه‌اندوزی و آزمایش به ترتیب کم ترین توجه شده است. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که برای دستیابی به اهداف سند تحول بنیادین، لازم است تا در همه زمینه‌های یادگیری سازمانی فرهنگیان تجدید نظری کلی در سیاست‌های اجرایی آموزش و پرورش انجام شود.