بررسی و مقایسه خودکارآمدی عمومی در دانشجویان حضوری و غیرحضوری استان کرمان

مقدمه: خودکارآمدی همان قضاوت فرد نسبت به توانایی‌های خود و اطمینان از دارا بودن قابلیت‌های فردی می‌باشد. افرادی که دارای خودکارآمدی بالاتری می‌باشند، اهداف بالاتری را در نظر گرفته و رفتار مطلوب‌تری را در پیش می‌گیرند و به موفقیت‌های بیشتری در زمینه‌های مختلف از جمله تحصیل دست می‌یابند. به‌علاوه با توسعه فن‌آوری ارتباطات در قرن 21، دستیابی به هدف‌های یادگیری با کیفیت برای همه و در همه‌جا، با امکانات فردی اجتناب‌ناپذیر شده که لازم است راهبردهای آموزشی جدیدی به کار گرفته شوند. مواد و روش‌ها: نوع تحقیق توصیفی تحلیلی بوده است که با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارتزر اطلاعات مورد نیاز به‌دست آمده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان ترم آخر مقطع کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه شهید باهنر کرمان (دانشگاه حضوری) (29= n) و کلیه دانشجویان ترم آخر رشته علوم ترییتی مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور کرمان (دانشگاه غیرحضوری) (29= n) می‌باشد. نمونه آماری نیز با جامعه آماری برابر می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 12صورت پذیرفته و در بخش آمار توصیفی از فراوانی، درصد و میانگین استفاده شده است. در بخش آمار استنباطی از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردیده است.نتایج: بین خودکارآمدی عمومی در دانشجویان دانشگاه حضوری و دانشجویان غیرحضوری تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (174/0=p). معدل دیپلم دانشجویان دانشگاه حضوری بالاتر از دانشجویان دانشگاه غیرحضوری می‌باشد (001/0 > p). میانگین معدل کارشناسی دانشجویان دانشگاه حضوری از دانشجویان دانشگاه غیر حضوری بالاتر است (001/0 > p). بین خودکارآمدی عمومی دانشجویان دانشگاه حضوری و معدل کارشناسی آنان همبستگی وجود دارد (009/0=p) و (546/0=r). بین خودکارآمدی عمومی دانشجویان دانشگاه غیرحضوری و معدل کارشناسی آنان همستگی وجود ندارد (933/0=p) و (019/0=r). نتیجه‌گیری: اگرچه نمرات خودکارآمدی دانشجویان آموزش‌های حضوری و غیرحضوری تفاوت معناداری ندارند ولی آموزش‌های باز و از راه دور می‌تواند به‌دلیل مزایای دیگر خود از جمله جبران کمبود فضاهای آموزشی، کاهش هزینه‌ها، ایجاد فرصت‌های برابر و همگامی با پیشرفت‌های فناوری جهان و در صورت استفاده از راهبردهای مناسب آموزشی پیشنهاد شود.