ارزشیابی اساتید بالینی بیمارستان شهید فقیهی شیراز بر اساس مدل شناختی استاد- شاگردی در دی‌ماه 1389

مقدمه: مهمترین رسالت دانشگاه‌ها آموزش و تربیت دانشجویانی می‌باشد که متخصصان و مدیران آینده کشور را تشکیل می‌دهند. از این رو ارتقا سطح آموزشی دانشگاه‌های علوم پزشکی منجر به ایجاد نیروی کار موثر و مورد نیاز جامعه و در نتیجه ارتقا سطح سلامت جامعه می‌شود. این ارتقا و پیشرفت حاصل نمی‌گردد مگر در سایه بازخوردهای کارا، بازنگری‌های مداوم و رفع کاستی‌ها. در این راستا بر آن شدیم تا تمامی اساتید مشغول به تدریس در کلیه بخش‌های آموزشی بیمارستان شهید فقیهی شیراز در دیماه 1389 را بر اساس مدل استاد– شاگردی شناختی مورد ارزیابی قرار دهیم و با ارایه بازخورد به اساتید بالینی، گامی در جهت بهبود سیستم آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز برداریم. مواد و روش‌ها: در این تحقیق تحلیلی توصیفی، اساتید مشغول به تحصیل در بخش‌های داخلی، جراحی، زنان، پوست، اورولوژی، قلب و نورولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تحقیق انجام شده از پرسشنامه‌ای روا استفاده گردید و شش متغیر الگوبودن، مربی بودن، بازاندیشی، چهارچوب‌بندی، بیان، اکتشافی و خصوصیات کلی محیط آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده توسط نرم‌افزار کامپیوتری spss16 تحلیل شد. نتایج: از دید دانشجویان مهمترین ویژگی استادی که بیشترین نمره آموزشی را کسب کردند عبارتند از ویژگی اکتشافی، چهارچوب‌بندی، مربی بودن. همچنین دانشجویان در این تحقیق اظهار داشتند که اکثریت بخش‌های مورد ارزیابی از نظر ایجاد انگیزه در دانشجویان نیاز به تقویت دارند.نتیجه‌گیری: ارزیابی و بازخورد یکی از کارآمدترین روش‌ها برای پیشرفت سـیستم‌های آموزشی اسـت. با بکارگیری سیستم‌های ارزیابی مناسب می‌توان در جهت بهبود آموزش در دانشگاه‌های علوم پزشکی گام برداشت.