بررسی میزان آگاهی پرستاران در ارتباط با مهارت ارتباط شفاهی موثر در سال 1389

مقدمه: مهارت گوش کردن و صحبت کردن موثر بیش از 75 درصد از فرآیند ارتباطی ما را به‌خود اختصاص می‌دهند. این مهارت‌ها خصوصاً در پرستاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا پرستار به‌عنوان عضو کلیدی در فرآیند درمان، بیشترین ارتباط را با بیمار برقرار می‌کند. لذا بررسی آگاهی و دانش پرستاران از مهارت‌های فوق حایز اهمیت خاصی است. این پژوهش به منظور بررسی میزان آگاهی پرستاران در ارتباط با مهارت‌های ارتباط شفاهی در کنگره اخلاق در پرستاری سال 1389 انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- پیمایشی است. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسشنامه محقق ساخته دو قسمتی شامل 8 سوال درباره مشخصات فردی و 10 سوال درباره دانش افراد در رابطه با مهارت گوش کردن و صحبت کردن موثر بود. با استفاده از روایی صوری و محتوایی، روایی ابزار اندازه‌گیری توسط اساتید و متخصصان ارتباط و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 80/0 مورد تایید قرار گرفت. جامعه مورد پژوهش را کلیه پرستاران شاغل که در کنگره اخلاق در پرستاری شرکت کرده بودند تشکیل می‌داد که 160 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌ها توسط نرم‌افزار spss v.11.5 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته‌ها نشان داد که 64 درصد از پرستاران از نظر آگاهی از دانش مهارت‌های ارتباط شفاهی در سطح ضعیف و تنها 36 درصد آنها از آگاهی نسبی نسبت به این دو مهارت قرار دارند و این در حالی است که مهارت ارتباط شفاهی با توجه به اهمیت آن در زندگی روزمره از ارکان ارتباط محسوب می‌گردد. به‌علاوه بین مولفه‌های اجتماعی و نمره افراد ارتباط معنی‌دار مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست آمده پیشنهاد می‌گردد که به‌منظور بهبود ارتباط بین پرستار و بیمار که به عقیده بسیاری از متخصصان بر روند درمان بیماران تاثیری مستقیم و قابل ملاحظه دارد، آگاهی و دانش پرستاران را نسبت به این دو مهارت اساسی با آموزش ارتقا دهیم.