علوم اعصاب، مطالعات شناختی و شیوه‌های نوین آموزش پزشکی

یکی از چالش‌های پژوهشی امروز در علم یاددهی- یادگیری پاسخ به این سوال است که به‌کارگیری یافته‌های برآمده از مطالعات علوم اعصاب شناختی درباره یادگیری تا چه حد می‌تواند در بهبود کیفیت آموزش و به‌طور خاص آموزش پزشکی موثر افتد و اساساً زبان علوم اعصاب و علم یاددهی- یادگیری تا چه اندازه مشترک است؟ در حالی‌که آموزه‌های قبلی بر اهمیت مفهوم طرح‌واره یا قالب‌های ذهنی به‌عنوان زیرساخت فراگیری جدید، تاکید داشته‌اند، علوم اعصاب شناختی در پی این است که دانش، بینش و تجربه، چگونه در مغز پردازش می‌شوند و ارتباطات عصبی موجود در مغز چطور موجبات یادگیری جدید را فراهم می‌آورند .اطلاعات کدگذاری‌شده در هیپوکامپ می‌تواند به شیوه‌ای پایا در شبکه‌های نیوکورتیکال نهادینه شده، طرح‌واره‌ها را شکل دهد. بهره‌گیری از این ساز و کارها در بهبود آموزش و خصوصاً آموزش پزشکی چگونه میسر است؟ بینش فعلی برآمده از پژوهش‌های بنیادی و کاربردی علوم اعصاب شناختی، روان‌شناسی شناختی، پژوهش‌های علم یاددهی-یادگیری، تحول در امر آموزش از جمله آموزش پزشکی را نوید می دهد. این مقاله به بررسی فصول مشترک علوم اعصاب، مطالعات شناختی و آموزش پزشکی می‌پردازد.