وضعیت ارائه بازخورد به فراگیر در آموزش بالینی از دیدگاه دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، سال 1393

مقدمه: ارائه بازخورد موثر به فراگیر در حین آموزش بالینی، یکی از شاخص های تدریس اثربخش می باشد. این مطالعه در نظر دارد نظرات دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مورد نحوه ارائه بازخورد در آموزش بالینی مقایسه نماید.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد و از مجموع دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، اطلاعات 50 دستیار و 50 دانشجو، جمع آوری شد. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه بازخورد صورت گرفته است. برای تعیین روایی پرسشنامه از 3 نفر از متخصصین نظرخواهی شد. بعد از اعمال نظرات اصلاحی، مجددا روایی صوری ابزار به تایید آنان رسانده شد. برای تعیین پایایی ابزار، ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه بازخورد 0.84 محاسبه شد که بیانگر همسانی درونی مناسب سوالات پرسشنامه می باشد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و آزمون های آماری توصیفی (شاخص های فراوانی و درصد) و تحلیلی (chi-square) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.نتایج: 46% از دانشجویان معتقد بودند که «همیشه» به طور کلی این نظر موافق بودند. میان پاسخ های دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی به متغیرهای 5، 6، 9، 10، 13، 16 و 18 رابطه معناداری مشاهده شد. در این میان به غیر از متغیر 9، اکثر افراد (دانشجو و دستیار) گزینه «گاهی اوقات» را برای پاسخ به متغیرها انتخاب کرده بودند.نتیجه گیری: بیشتر دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، در آموزش بالینی به طور مناسب، بازخورد دریافت نمی کنند. همچنین دستیاران ارشد دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به دانشجویان دوره پزشکی عمومی، از بازخورد دریافتی در طول آموزش بالینی خود، رضایت کمتری داشتند.