شناسایی و رتبه بندی شاخص های رزیلینس سازمانی مجتمع های پالایشگاهی با استفاده از روش تاپسیس فازی

مقدمه: مهندسی رزیلینس یکی از رویکردهای نوین مدیریت خطر و توانایی ذاتی یک سیستم در تطبیق کارهای خود پیش از، در طی و پس از تغییرات و وقایع ناخواسته است به گونه ای که بتواند عمل کرد سیستم را تحت شرایط قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بینی حفظ نماید. هدف از این مطالعه، شناسایی شاخص های رزیلینس سازمانی پالایشگاهها و اولویت بندی آنها با استفاده از تکنیک تاپسیس فازی بود.روش کار: یک مطالعه کیفی جهت شناسایی شاخص های رزیلینس سازمانی مجتع های پالایشگاهی انجام شد. روش اصلی جمع آوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان بود که با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و مرور متون، شاخص ها استخراج و تعیین شدند. وزن دهی و رتبه بندی شاخص های شناسایی شده، به وسیله تکنیک تاپسیس فازی انجام شد.یافته ها: یازده شاخص در بخش رزیلینس سازمانی شناسایی شدند که عبارتند از: تعهد مدیریت، نظام مدیریت عمل کرد، جریان اطلاعات/ارتباطات، فرهنگ مشارکت، فرهنگ مدیریت خطا، مدیریت منابع انسانی، آموزش، آمادگی، انعطاف پذیری، مدیریت تغییر و فرهنگ نوآوری. نتایج نشان داد شاخص تعهد مدیریت(وزن 035/0) و آمادگی(وزن 031/0) دارای بیش ترین تاثیر و شاخص فرهنگ نوآوری نسبت به سایر شاخص ها دارای کم ترین اهمیت بود.نتیجه گیری: سازمان های فنی اجتماعی بحرانی بالاخص مجتمع های پالایشگاهی به منظور بهبود مدیریت ایمنی و رزیلینس می توانند بر روی شاخص های تاثیرگذار بر اساس اولویت، تمرکز نموده و نسبت به پایش و بهبود آنهـا اقـدام نماینـد. اصلاح و بهبود شاخص های موثر منجر به ارتقاء ایمنی و سطح رزیلینس سازمان خواهد شد.