ارزیابی ریسک انتقال هوابرد یک بیماری ویروسی در یک مرکز بهداشتی-درمانی منتخب در شهر تهران : مطالعه موردی ویروس کووید-19

مقدمه: کووید-19 در سالهای اخیر یکی از مهم‌ترین معضل بهداشتی در جهان بوده که منجر به مرگ و میر و بیماری بسیاری از افراد گردیده است. مراکز بهداشتی –درمانی به عنوان خط مقدم که غالباً بیماران و افراد مشکوک به آن مراجعه می‌کردند، منبعی برای انتقال بیماری از طریق هوا به عنوان راه اصلی انتقال آن بوده اند. لذا، مطالعه حاضر به بررسی ارزیابی ریسک انتقال هوابرد کووید-19 در یک مرکز درمانی پرداخته است.روش کار: در مطالعه حاضر، دو بخش اتاق نمونه‌گیری و سالن انتظار یک مرکز منتخب بهداشتی-درمانی منتخب کرونا جهت ارزیابی ریسک انتقال هوابرد ویروس کووید-19 تحت دو سناریوی مختلف و با در نظر گرفتن فعالیت، تعداد مراجعین، مدت زمان مواجهه و نرخ تنفس انتخاب شدند. به منظور بررسی ارزیابی ریسک انتقال هوابرد ویروس کووید-19 از معادله ویلز-ریلی استفاده شد.  یافته ها: این مطالعه نشان داد که با افزایش بار ویروسی، میزان کوانتای منتشر شده برای همه انواع فعالیت‌ها افزایش پیدا می‌کند. میزان نرخ انتشارکوانتا، در فعالیت از نوع صحبت با صدای غیریکنواخت، در هر دو بخش مورد بررسی بیشتر از سایر فعالیت‌های بازدمی بوده است (p-value<0.001) و در عمل تنفس به نسبت سایر فعالیت‌ها کمتر است. همچنین در اتاق نمونه‌گیری، میزان کلی نرخ انتشارکوانتا اندکی بیشتر از سالن انتظار بود که البته از نظر آماری معنادار نبود. همچنین، محاسبه ریسک انتقال هوابرد نشان داد که احتمال انتقال هوابرد ویروس در اتاق نمونه گیری حدود 2 تا 8 درصد بالاتر از سالن انتظار بوده و استفاده از ماسک می‌تواند به میزان 77 تا 81 احتمال انتقال ویروس را کاهش دهد. نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه همواره ریسک انتقال هوابرد در اتاق نمونه‌گیری و سالن انتظار وجود داشته و استفاده از ماسک باعث کاهش چشمگیر احتمال انتقال هوابرد ویروس می‌شود. بنابراین، اتخاذ تدابیر بهداشتی مناسب مانند جلوگیری از تجمع، استفاده از ماسک، پرهیز از صحبت با صدای بلند، رعایت فاصله گذاری اجتماعی می‌تواند به کاهش احتمال انتقال هوابرد ویروس کووید منجر شود.

risk assessment of airborne transmission of a viral infection in a healthcare center in tehran: a cross-sectional study of covid-19 during the pandemic

introduction: the covid-19 pandemic has been a significant global health challenge. primary care services, such as screening health centers, were crucial in identifying infected individuals. however, these centers were often crowded and posed a high risk to staff and non-covid-19 patients. this study aims to assess the risk of airborne transmission of sars-cov-2 in such settings through simulation.material and methods: in this study, waiting and sampling rooms of a covid-19 healthcare center were simulated using different scenarios. then, the quanta emission rate was estimated using the viral load in the sputum of infected individuals. finally, the airborne transmission risk of sars-cov-2 was determined using the wells-riley method for scenarios of wearing and without masks.results: the study showed that the quanta emission rate in an unmodulated speaking activity was higher than other expiratory activities in both units (p <0.001). also, the total amount of quanta was slightly higher in the sampling room than in the waiting room, which was not statistically significant. on the other hand, the calculation of transmission risk showed that the probability of airborne virus transmission in the sampling room was higher (about 2 to 8%). in addition, wearing masks reduced the possibility of airborne transmission of the virus significantly (77 to 81%).conclusion: this study shows that the level of risk in the sampling and waiting rooms is moderate. masks also significantly reduce the possibility of airborne transmission of sars-cov-2. taking appropriate health and safety measures such as avoiding crowds, wearing masks, whispering, and monitoring social distancing can reduce the plausibility of airborne transmission of the sars-cov-2 virus.