کاربرد پذیری شاخص wbgt در تعیین زمان مجاز کاری در شرایط آب و هوایی گرم :یک مطالعه موردی در صنعت فولاد شهر اهواز

مقدمه: یکی از مهمترین مشکلات در صنایع گرم بخصوص در شرایط آب و هوایی بسیار گرم، استرس های حرارتی است که می تواند اثرات زیادی را در فرایند کار و سلامت کارکنان داشته باشد. در این شرایط انتخاب یک شاخص مناسب و بهینه جهت ارزیابی استرس های حرارتی و ارائه استراتژی مناسب جهت پیشگیری از مشکلات و بیماری های ناشی از گرما امری ضروری می باشد. لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی کاربرد پذیری شاخص دمای تر گوی سان (wbgt) در تعیین زمان مجاز کاری در شرایط آب و هوایی بسیار گرم در یکی از صنایع فولاد در شهر اهواز می باشد.روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی-تحلیلی بوده که در بخشهای مختلف یک صنعت فولاد در شهر اهواز انجام شد. پارامترهای فیزیولوژیکی 60 کارگر از بخشهای مختلف صنعت، که شامل پایش پیوسته ضربان قلب در طول یک شیفت کاری بود، ارزیابی شد. متغیرهای محیطی و شاخص دمای ترگوی سان نیز بطور همزمان برای یک شیفت کاری اندازه گیری شد و زمان مجاز کاری بر مبنای شاخص ضربان قلب رزرو و شاخص wbgt تعیین و مقایسه گردید. یافته ها: میزان شاخص استرس حرارتی بر اساس شاخص wbgt در بین کلیه گروههای شغلی بطور معناداری بیش از حد توصیه شده تعیین شد (p<0.05). بر مبنای شاخص wbgt اندازه گیری شده زمان کاری پیشنهادی برای قسمت پوسته زدایی 4 ساعت و برای بخشهای دیگر 2 ساعت تعیین گردید در حالیکه بر اساس شاخص ضربان قلب رزرو، حداکثر زمان کاری قابل قبول برای بخش ریخته گری 5 ساعت و بخشهای دیگر 8 ساعت تخمین زده شد.نتایج آزمون آماری نیز نشان داد که تفاوت معناداری بین این دو شاخص در پیش بینی زمان کاری مجاز در ایستگاههای کاری مختلف وجود دارد. (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از شاخص wbgt به منظور ارزیابی و کنترل ریسک مواجهه به با گرما در مناطق گرمسیری به خصوص در تعیین زمان کاراستراحت ممکن است از قابلیت اطمینان و اجرایی کافی برخوردار نباشد.لذا توصیه می شود در مناطق گرمسیری به منظور پایش و کنترل استرس حرارتی در اثر مواجهه با گرما، از شاخصهای بهینه و کاربردی که مبتنی بر اندازه گیری پارامترهای محیطی و فیزیولوژیکی می باشد، استفاده گردد.

Applicability of WBGT index in determining the allowable working time in hot climate conditions

Introduction: Heat stress is a critical problem in hot industries, especially in incredibly hot climates. It can greatly impair the work process and put the health of workers at risk. This study aims to investigate the applicability of the WBGT index in determining the allowable working time in very hot weather conditions in one of the steel industries in Ahvaz.Material and Methods: This study was conducted in different sectors of a steel industry in Ahwaz. The physiological parameters of sixty workers working in different parts of the industry were evaluated. Environmental variables and the WetBulb globe temperature (WBGT) Index were also simultaneously measured during work shifts. The acceptable work time was calculated based on the reserve heart rate (RHR) and the WBGT index.Results: The heat stress index among all occupational groups, based on the WBGT index, was incredibly high and surpassed the recommended level (P<0.05). The statistical test results also indicated a significant difference between the two indices in predicting the adequate work time at different work stations (P <0.05).Conclusion: The current study results revealed that using the WBGT index for assessing and managing the risk of heat exposure in a hot climate may not have sufficient reliability and performance. Consequently, it is recommended to use optimal indices based on environmental and physiological assessments in a hot climate in order to monitor and control the heat stress associated with heat exposure.