مطالعه جو ایمنی در میان راهبران لوکوموتیوهای خطوط حمل و نقل مترو شهر تهران در سال 1392

مقدمه: سیستم های مترو از اجزای کلیدی شبکه های حمل و نقل سریع و مقرون به صرفه در جوامع شهری می باشد. ایمنی بخش مهمی از حمل و نقل عمومی را تشکیل می دهد. جو ایمنی مناسب تاثیر مثبتی بر عملکرد ایمنی داشته و نرخ حوادث را کاهش می دهد. هدف این مطالعه بررسی وضعیت جو ایمنی راهبران لوکوموتیوهای خطوط حمل و نقل مترو شهر تهران در سال 1392 بود.روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و مقطعی بود. در این مطالعه جامعه آماری کلیه راهبران خطوط 1 و 2 و 4 شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه بودند. همچنین، از پرسشنامه تنظیم شده توسط یکی از محققان گروه تحقیقاتی حاضر به منظور جمع آوری داده های دموگرافیک افراد استفاده شد. جو ایمنی نیز به کمک پرسشنامه استاندارد وینیدکومار مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با کمک آمار توصیفی و آزمونهای تیاستیودنت و anova با استفاده از نرم افزارspss21 تحلیل شدند. یافته ها: در مجموع 293 پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت. از این تعداد 38/8 درصد راهبران خط 1، 31/1 درصد راهبران خط 2 و 33/1 درصد راهبران خط 4 بودند. میانگین و انحراف معیار جو ایمنی 49/44±146/53 بود که از 147 (میانه) کمتر است. نتایج حاکی از آنست که جو ایمنی با گروه سنی و سطوح تحصیلات ارتباط داشت (0/01>p)، اما با سابقه راهبری و وضعیت تاهل ارتباط معناداری نداشت(0/05

Studying safety climate among locomotive drivers of Tehran subway transportation lines in 2013

Introduction: Safety is a significant part of the public transportation. Suitable safety climate has a positive effect on safety performance and reduces accidents rate. The aim of this study was investigating safety climate status of Tehran subway drivers in 2013.Material and method: The present study was a descriptive and crosssectional study. In this study, statistical population was all drivers of 1, 2 and 4 lines of Tehran Urban Suburban Railway Operation company. Also, a questionnaire arranged by one of our researcher was used to collect demographics data of subjects. Safety climate was also investigated using standard Vinod Kumarchr('39')s questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistics and TStudent and ANOVA tests using SPSS21 software.Results: Overall, 293 questionnaires were analyzed. Among the participants, 38.8% were line 1 derivers, 31.1% line 2 drivers and 33.1% line 4 drivers. The mean and standard deviation of the safety climate was 146.53 ±49.44, which is less than 147 (median). The results indicated that safety climate had a relation with the age group and education levels (P<0.01), while had no significant relationship with the deriving experience, and also marital status (P>0.05).Conclusion: Safety climate status among subway drivers is not desirable. Among the various factors, commitment and performance of management in the safety area had the weakest status. Strengthening the structure of the health, Safety and Environment (HSE) management system in the Tehran Urban and Suburban Railway Operation company can enhance the level of safety climate among staff of this organization.