drought adaptations in wild barley (hordeum spontaneum) grown in iran

Wild barley contains a wide genetic diversity and therefore is adaptable to all kinds of harsh environments. the aim of this research was to determine the extent of drought stress adaptation within hordeum spontaneum l. genotypes from different climates of iran. from the primary population of 193 genotypes, a core set consisting of 18 genotypes, were selected based on the highest squared euclidean distance to represent the genetic diversity among wild barley genotypes. the selected genotypes were evaluated for drought stress adaptation. at the beginning of flowering time, two different water treatments; well-watered (90-100% field capacity) and drought stress (20-30% field capacity) were imposed to the plants. a negative correlation of stress tolerance index with phenological traits and relative water loss was observed. genotypes with the highest relative water loss under drought stress condition were mainly from mediterranean and cool steppe climates and genotypes from desert climates seemed to have better adaptability to drought stress shown by less relative water loss. it seems that genotypes from unpredictable climatic conditions are more adapted to harsh environments.

سازگاری با خشکی در جو وحشی (Hordeum spntaneum) بومی ایران

جو وحشی دارای تنوع ژنتیکی وسیعی بوده و بنابراین سازگاری بالایی با شرایط محیطی سخت دارد. هدف از این تحقیق ارزیابی دامنه سازگاری به خشکی در ژنوتیپ‌های Hordeum spontaneum بومی اقلیم‌های مختلف ایران بود. از جمعیت اولیه‌ای شامل 193 ژنوتیپ، 18 ژنوتیپ بر اساس حداکثر فاصله اقلیدوسی به عنوان نماینده تنوع ژنتیکی جو وحشی بومی ایران انتخاب شدند و از نظر تحمل به تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفتند. از آغاز مرحله خروج سنبله، دو تیمار آبی شامل؛ آبیاری نرمال (10090% ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (3020% ظرفیت زراعی) بر گیاهان اعمال شد. نتایج نشان دهنده وجود همبستگی منفی میان شاخص تحمل تنش با صفات فنولوژیک و اتلاف آب نسبی برگ بود. ژنوتیپ‌های بومی اقلیم مدیترانه‌ای و استپی سرد، بالاترین مقادیر اتلاف آب نسبی را به خود اختصاص داده و ژنوتیپ‌های اقلیم بیابانی سازگاری بیشتری را با تنش خشکی نشان دادند که ناشی از کاهش اتلاف آبی برگ در این ژنوتیپ‌ها بود. به نظر می­رسد که ژنوتیپ‌های بومی اقلیم‌های غیر قابل پیش بینی سازگاری بیشتری با شرایط سخت محیطی داشته باشند.