analyses of genomic regions linked with resistance to basal stem rot in sunflower (helianthus annuus l.) under field conditions

Sunflower (helianthus annuus l.) is one of the four important sources of edible oil in the world. fungal diseases are considered as major constraints for its seed yield and quality. basal stem rot resulted by sclerotinia sclerotiorum (lib.) de bary fungus, is known as a serious disease on oily sunflower, worldwide. in this project, genomic region linked with partial resistance to basal stem rot disease was identified using a population of recombinant inbred lines (rils) created from the hybridization between pac2 (♀) and rha266 (♂) lines. nine phenotypic characters related to disease resistance including pn4d, pn8d, pn12d, ncw100s, cw100s, ncpy, cpy, dp100s and dpy were measured under artificial infection in the field conditions. newly developed genetic linkage map of sunflower was used for detecting and mapping qtls. the linkage map includes 210 ssr and 11 snp markers distributed in 17 groups. the analysis was carried out using composite interval mapping (cim) procedure. high coefficient of variation (cv) was detected for those studied characters that reveal high genetic variability for susceptibility to disease in the studied sunflower ril population. totally, 56 putative qtls were identified for the studied nine quantitative characters. the number of qtls for each character ranged from 1 to 9, explaining 0.91 to 80.75% of phenotypic variation (r2). additive effect sign was positive for 17 qtls, suggesting that the promising allele has been transmitted from male parent (rha266). in this project, major qtls (lod≥2.5 and r2≥10%) were identified for all of the studied characters, exceptifor ncw100s and cw100s characters. the major qtls are important for running marker-aided selection (mas) in resistant breeding programs.

تجزیه و تحلیل مناطق ژنومی مربوط به مقاومت در برابر پوسیدگی پایه ساقه در آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت شرایط مزرعه‌ای

آفتابگردان با نام علمیHelianthus annuus L.  یکی از چهار منبع مهم روغن خوراکی در جهان است؛ اما بیماری‌های قارچی آسیبی عمده برای عملکرد دانه و کیفیت آن است. در این میان، پوسیدگی پایة ساقه ناشی از قارچ Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary بیماری جدی برای آفتابگردان روغنی در سراسر جهان شناخته می‌شود. در این تحقیق، مناطق ژنومی مرتبط با مقاومت جزئی به بیماری پوسیدگی پایة ساقه با استفاده از جمعیت رگه‌های خویش آمیخته نوترکیب (RILs) حاصل از تلاقی بین PAC2 (♀)  و RHA266 (♂)  ، شناسایی شد. نه صفت فنوتیپی مرتبط با مقاومت به بیماری از جمله PN4D ، PN8D ، PN12D ، NCW100S ، CW100S ، NCPY ، CPY ، DP100S و DPY در شرایط مزرعه تحت آلودگی مصنوعی اندازه‌گیری شدند. برای نقشه‌یابی QTL‌ ها، از نقشة پیوستگی ژنتیکی نوتوسعه یافته برای آفتابگردان استفاده شد. نقشة پیوستگی شامل 210 نشانگر SSR و 11 نشانگر SNP است که در 17 گروه پیوستگی توزیع شده‌اند. تجزیه و تحلیل QTL‌ها با استفاده از روش مکان‌یابی فاصله‌ای مرکب (CIM) انجام شد. ضریب تنوع (CV) زیادی در صفات مورد مطالعه مشاهده شد که نشان‌دهندة تنوع ژنتیکی زباد برای حساسیت به بیماری در جمعیت RIL آفتابگردان مورد مطالعه است. در مجموع، 56 QTL برای نه صفت کمّی مورد مطالعه شناسایی شد. تعداد QTL‌ها برای هر صفت از 1 تا 9 متغیر بود که 0.91 تا 80.75 درصد از تغییرات فنوتیپی (R2) صفات را توجیه می‌نمودند. علامت اثر افزایشی برای 17 QTL مثبت (+) بود، که نشان می‌دهد که آلل امیدبخش QTL از والد پدری (RHA266) منتقل شده است. در این مطالعه، QTL‌های بزرگ اثر (LOD ≥ 2.5 و R2 ≥ 10%) برای همه صفات مورد مطالعه به استثنای صفاتNCW100S  و CW100S شناسایی شد. QTL‌های بزرگ اثر برای اجرای انتخاب به کمک نشانگر (MAS) در برنامه‌های اصلاح برای مقاومت مهم هستند.