طراحی الگوی راهبردی برنامه ریزی و مدیریت ترافیک شهر تهران

منسجم‌نبودن الگوهای موجود در زمینۀ مدیریت ترافیک در کلانشهر تهران و ارائۀ راهکارهای بهینه در جهت «طراحی الگوی راهبردی برنامه‌ریزی و مدیریت ترافیک شهر تهران»، مسئلۀ اساسی این پژوهش است که میتواند راهگشای مدیریت کلان ترافیک شهر تهران باشد.هدف اصلی این پژوهش، «طراحی الگوی راهبردی برنامه‌ریزی و مدیریت ترافیک شهر تهران» است. اهداف فرعی پژوهش عبارتند از: شناخت و تبیین و تعیین چالش ها، آسیب‌ها و توانمندی های شهر تهران، شناخت ابعاد راهبردی مدیریت ترافیک شهر تهران، شناخت و بررسی چگونگی رابطه بین ابعاد راهبردی برنامه‌ریزی و مدیریت ترافیک شهر تهران و سوال اصلی پژوهش، چیستی الگوی راهبردی برنامه‌ریزی و مدیریت ترافیک شهر تهران است.این پژوهش از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی - همبستگی بوده و در فضای کیفی انجام شده است؛ در همین راستا نیز داده ها و یافته های پژوهش توصیف و تحلیل شد و آنگاه با استفاده از روش‌های آماری پیشرفته، میزان ارتباط و تاثیرگذاری آن‌ها و همبستگی ابعاد سنجیده شد. پژوهشگر پرسشنامه ای را با یک مفهوم، 3 بُعد، 17 مولفه و 45 شاخص تدوین و بین جامعۀ آماری 80 نفره به روش تمام شمار توزیع کرد؛ روایی پرسشنامه به تایید خبرگان رسید و میزان پایایی آن بر اساس آزمون ضریب آلفای کرونباخ، 0.964 تعیین شد.در تحلیل داده ها از آزمون های علامت، رگرسیون، همبستگی و تحلیل مسیر برای سنجش میزان تاثیر و ارتباط آن‌ها استفاده شد و در پایان نتیجۀ میانگین کل پاسخ‌های ارائه شده در حوزه ها یا مفاهیم چهارگانۀ پژوهش به میزان 3.55 بود که بزرگتر از میانگین متوسط (3=μ0) و نزدیک به میانگین زیاد (4=μ0) می‌باشد و نتایج آزمون گویای معنی‌داربودن این اختلاف است؛ بنابراین نتیجۀ به‌دست‌آمده بیانگر تاثیر برنامهریزی و مدیریت بر ترافیک شهر تهران است. همچنین آزمون ضریب همبستگی بین مفهوم برنامه‌ریزی و مدیریت از یکسو و ابعاد سه‌گانه از سوی دیگر نشان داد که میزان ضریب همبستگی بین ابعاد و حوزهها یا مفاهیم پژوهش، 0.925 است که نشان از همبستگی بالا بین عوامل موثر پژوهش دارد. برای اجرای آزمون تحلیل مسیر و طراحی الگوی پژوهش، از ابعاد پژوهش به‌عنوان متغیرهای مستقل، از مفهوم اصلی پژوهش به‌عنوان متغیرهای میانجی و از برنامه‌ریزی و مدیریت راهبردی ترافیک شهر تهران به‌عنوان متغیر وابسته استفاده شد؛ نتیجۀ مجموع تاثیرهای مستقیم و غیرمستقیم برنامهریزی و مدیریت، 0.175 بوده است. در پایان پژوهش نیز پیشنهادهایی ارائه شد