بررسی سیر تحول سیاست تقنینی ایران در کنترل جرایم و تخلفات رانندگی

این نوشتار به بررسی سیر تاریخی سیاست یا سیاست کنترل جرایم در قلمرو تخلفات وجرایم رانندگیدر نظام قانون گذاری ایران می پردازد، هدف از انجام این تحقیق تعیین رویکرد سیاست ایرن قبل وبعد ازتصویب قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 در دو بعد پیشگیری کیفری وپیشگیریغیر کیفری می باشد.این تحقیق از لحاظ هدف، تحقیقی کاربردی بوده واز لحاظ شیوه ی جمع آوریاطلاعات به صورت اسنادی می باشد.همچنین با استفاده از روش تحلیلی وتوصیفی ضمن بررسیمقررات و قوانین کشور قبل وبعد از تصویب قانون جدید، در تلاش است تا رویکرد تفنینی کشور درتوجه به هریک از دونوع پیشگیری کیفری وغیر کیفری را مورد بررسی قرار دهد.نتایج حاصله از تحقیقنشان می دهد؛که تا قبل از تصویب قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی، قانون گذار غالباً اهم توجهخود را به جرم انگاری واعمال مجازات متخلفین ازقوانین راهنمایی ورانندگی معطوف نموده است کههمین امر سبب شده تا موفقیت چندانی در کنترل وپیشگیری از تخلفات رانندگی حاصل نشود.با اینحال با تصویب قانون جدید، خوشبختانه قانون گذار علاوه بر توجه به پیشگیری کیفری، تلاش نمودهتا ازطریق شناخت عوامل موثر در بروز تخلفات رانندگی وپیشگیری اجتماعی وپیشگیری وضعی، ازبروز تخلفات رانندگی جلوگیری نماید، با این وجود پیشنهاد می شود که در اصلاحیه های آتی قانونمذکور، رویکرد پیشگیری غیر کیفری بیش از پیش مورد توجه قانون گذار قرار گیرد.