شناسایی ابعاد و مولفه‌ها در جهت ارتقای آموزش مفاهیم ترافیکی به همیاران

هدف و زمینه: آموزش، مهم‌ترین روش جلوگیری از به‌وجودآمدن علل انسانی موثر در تصادفات است. آموزش صحیح و فرهنگ‌سازی رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از وقوع سوانح ترافیکی و جرایم رانندگی داشته باشد. در ایران با هدف فرهنگ‌سازی، افزایش انضباط اجتماعی و کاهش ضایعات حاصل از سوانح ترافیکی، طرح آموزش کودکان از سال 86 در نیروی انتظامی به اجرا درآمد. در کنار هزینه‌های ناشی از اجرای طرح فوق، همواره این چالش وجود دارد که آیا وضعیت آموزش همیاران پلیس مناسب می‌باشد. روش: پژوهش حاضر از نظر نوع داده‌ها، کمّی و کیفی و از نظر گردآوری داده‌ها، توصیفی پیمایشی بوده است. برای جمع‌آوری داده‌ها، از تکنیک دلفی و پرسشنامۀ محقق‌ساخته استفاده‌ شده است. برای تحلیل داده‌های مربوط به تعیین ابعاد و مولفه‌ها در جهت ارتقای آموزش مفاهیم ترافیکی به کودکان از تحلیل عاملی اکتشافی، برای تعیین وضع موجود آموزش همیاران از آزمون t تک‌نمونه‌ای، و برای مقایسۀ وضعیت موجود و وضعیت مطلوب آزمون t وابسته از نرم‌افزار spss استفاده شد. برای ارائۀ مدل نهایی پژوهش از مدل‌یابی اندازه‌گیری و برازش مدل در تکنیک مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار لیزرل استفاده‌ شده است. یافته‌ها: یافتۀ اصلی این پژوهش نشان می‌دهد که بهبود فرهنگ عبورومرور و کاهش سوانح ترافیکی بدون ارتقای فرایند آموزش کاربران ترافیک امکان‌پذیر نیست. برای ارتقای آموزش ترافیک به دانش‌آموزان در هر بُعد دانش با بار عاملی (0.92)، ارزش نگرش با بار عاملی (0.99) و مهارت با بار عاملی (0.85) باید موردتوجه قرار گیرد؛ و نیز اینکهوضعیت موجود آموزش دانش‌آموزان به‌طورکلی (2.48 از 5) و در تک‌تک ابعاد آموزش، پایین‌تر از حد متوسط و نامناسب است.