مروری بر مدل‌های شاخص خطر به‌منظور شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه

زمینه و هدف: مدل‌های «شاخص خطر» برای شناسایی و رتبه بندی اجزای خطرزای شبکه به کار می روند. در این پژوهش، مدل‌های ارائه‌شده جهت شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه در داخل و خارج کشور بررسی و به نقاط قوت و ضعف آن‌ها پرداخته‌ شده است. هدف از بررسی این مدل‌ها، رسیدن به روش های جامع برای شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه جاده‎‎های برون‌شهری است.روش: در این پژوهش، مدل‌های ارائه‌شده جهت شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه و مولفه‌ها و شرایط و روش مورداستفاده در هریک بررسی ‌شده و به خلاهای موجود در این خصوص پرداخته‌ شده است. در اصل، این یک پژوهش مروری – مقایسه ای مدل‌های به‌کاررفته از سال 1950 میلادی تاکنون است و روند تکاملی آن را نشان می دهد.یافته ها: به‌عنوان یک یافتۀ کلی، با استفاده از روش های آنالیز چندمتغیره (از لحاظ تعداد و شدت تصادفات) و مدل‌های بیزین تجربی و کامل و دخیل‌کردن بیشتر مولفه‌های ترافیکی و هندسی، انعطاف پذیری و قابلیت تعمیم مدل‌های جدید توسعه‌یافته با رویکرد استفاده از ابزار پتانسیل خطر به جای خطرات ثبت‌شده می توان به راهکارهای پیشگیرانه برای وقوع تصادفات دست‌ یافت.نتیجه گیری: بر اساس مرور مطالعات انجام‌شده و پیشرفت های حاصل‌شده در روش های برداشت و ثبت اطلاعات تصادفات و مسیرها می توان مدل‌های دقیق تری بر مبنای روش ریسک - مدل به‌منظور شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه ارائه نمود؛ و بهتر است از روش های آنالیز چندمتغیره که در آن، تعداد تصادفات بر اساس شدت تصادفات (فوتی، جرحی، خسارتی و...) دسته بندی می شوند، استفاده نمود و صرفاً به ضرایب شدت تصادفات و ردۀ عملکردی راه اکتفا ننمود.